10 दिलेया ह्रोंसए बिश्वासी अलि-अङाँलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लब्मैं बिस्याँ ह्वेर टिम्, झाइले चमैं पापर आच्होल्ले प्रल् खाँम्।
क्हिए ठिमइ खोब्मैंइ तो सैरै या न्हुँ लल् आत्हु; तो सैज्यै या चमैंलाइ ट्होल् आखाँ।
चए जरा छेनाले सर च्योंल् आयोंबइले ल्हें त्हे समा सोल् आखाँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तबै तोदोंन् च लिउँइँ स्योह्याम्।
धिक्कार चु ह्युललाइ! तलेबिस्याँ चु ह्युलर म्हिमैंलाइ पापर च्होवाबै सैमैं मुँ। पापर च्होवाबै परिक्षाम् खम्, दिलेया अरू म्हिलाइ पापर च्होवाबै म्हिलाइ झन धिक्कार मुँ।
छबिमा येशूजी बिइ, “त्हिंयाँर च्युसे ङ्हिं घण्टा आत वा? त्हिंयाँर प्रब्मैंए प्हले आथुर। तलेबिस्याँ चइ चु ह्युलर्बै ह्वे म्रोंम्।
येशूजी चमैंने बिइ, “अझै तिस्याँदे समा चारबै ह्वे क्हेमैंनेन् तब्मुँ। मिछु खैबइ क्हेमैं आहुरिगे बिसि चारबै ह्वे क्हेमैंने मुँरिबर्न प्ररिद्। मिछु खैबर प्रबै म्हिइ ह्रोंस् खनिर ह्यारिइमुँ बिसि सेल् आखाँ।
येशूजी खीए फिर बिश्वास लबै यहूदीमैंने बिइ, “क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँ ङिंस्याँ क्हेमैं ङए क्ह्रोंसेंन्बै चेलामैं तब्मुँ।
छतसि ङ्यो घ्रिइ घ्रिने फाक्कर्न छ्याब् आल्हैदिले, ङ्योइ ह्रोंसए अलिमैंलाइ पापर च्होवाबै केमैं खोंयोंइ आलले बिसि सैंर मैंले।
छले क्हेमैंइ ज्ञान नेरो बुद्धि योंसि छ्याँबै ताँ सेल् खाँरिगे, धै येशू ख्रीष्ट युबै त्हिंइर क्हेमैंने तोइ छ्याब् आम्रोंरिगे।
छतसि ओ ङए अलि-अङाँमैं, परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ त्हाँसि हुइमुँ बिबै ताँ क्ह्रोंसेंन् ग बिसि उँइँबै ल्हागिर क्हेमैं छेनले छ्ह थोद्। छ लस्याँ क्हेमैं परमेश्वरउँइँले खोंयोंइ ह्रेंगो तरिब् आरे।
दिलेया ह्रोंसए बिश्वासी अलि-अङाँलाइ हेल लब्मैं मिछु खैबर्न टिम्। मिछु खैबइ चमैंलाइ कन लवासि चमैंए मि म्रोंल् आखाँ, छतसि ह्रोंस खनिर ह्यारिइमुँ बिसि चमैंइ था आसे।
ङ्यो कालउँइँले जोगेसि छ्ह योंबै क्ल्ह्योर तर्दिल् खाँइमुँ बिसि ङ्योइ सेइमुँ। ङ्योइ बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँयाँ लबइले ङ्योइ चु ताँ सेइमुँ। दिलेया ह्रोंसए अलि-अङाँमैंलाइ म्हाँया आलब्मैं कालए न्होंर टिरिमुँ।