6 छतसि ङ्योइ “परमेश्वरने सैं घ्रिन् तसि प्रम्” बिलेया अझै पाप केन् लप्रइबिस्याँ ङ्योम् स्योर तेब्मैं नेरो क्ह्रोंसेंन्बै घ्याँर आप्रब्मैं तम्।
क्हेमैंने ज्ञान आरे, क्होल् आखाँ, क्हेमैं मिछु खैबर प्ररिम्; ठिमइ बिब् धोंले आप्र।
दुष्ट क्रथे मिंथेमैं क्हिने बालु क्ह्रिल् खाँम्मा? ह्रोंसइ बनेबै निसाफमैंउँइँले चमैंइ अनिया लम्।
दुष्ट म्हिमैं छ्याँबै घ्याँर प्रब् पिसि मिछु खैबै घ्याँर प्रम्।
परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हिंइर ल्हें म्हि ङ ङाँर खसि ‘प्रभु, प्रभु! ङिइ क्हिए मिंर म्हिमैंने सैं तोंबै ताँ आबिमिं वा? धै क्हिए मिंर मोंमैं आल्हाल् वा, क्हिए मिंर औदिबै शक्तिए केमैं या ल्हेंन् आलल् रो वा?’ बिसि बिब्मुँ।
दिलेया म्हुँइँसर प्रब्मैं बिस्याँ प्हले थुरम्। तलेबिस्याँ च म्हिने चारबै ह्वे आत।”
येशूजी चमैंने बिइ, “अझै तिस्याँदे समा चारबै ह्वे क्हेमैंनेन् तब्मुँ। मिछु खैबइ क्हेमैं आहुरिगे बिसि चारबै ह्वे क्हेमैंने मुँरिबर्न प्ररिद्। मिछु खैबर प्रबै म्हिइ ह्रोंस् खनिर ह्यारिइमुँ बिसि सेल् आखाँ।
ङए फिर बिश्वास लब्मैं मिछु खैबर टिल् आत्हुरिगे बिसि ङ ह्युलर चारबै ह्वे तसि युइमुँ।
येशूजी धबै चमैंने बिइ, “ङ ह्युलर्बै चारबै ह्वे ग। ङए लिलि प्रबै म्हि मिछु खैबर प्रल् त्हुरिब् आरे। दिलेया चइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै चारबै ह्वे योंब्मुँ।”
क्हेमैंइ खी ङो आसेइमुँ, दिलेया ङइ खी ङो सेइमुँ। ङज्यै या खीलाइ ङो आसे बिम् बिस्याँ ङै या क्हेमैं धों तबै स्योर्गुन् तब्मुँ। दिलेया ङइ खीलाइ छेनाले ङो सेमुँ, छतसि खीजी बिबै ताँ ङइ ङिंमुँ।
छाबै ताँमैं स्योर तेबै म्हिमैंउँइँले खम्। चमैंए बुद्धि लाबै पैइ ख्रोंवाब् धों तम्।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै या “ङइ परमेश्वर म्हाँदिम्” बिलेया, छ्याँबै के आलस्याँ चइ बिश्वास लब तो केर फेइ? तो चए बिश्वासइ परमेश्वरए ह्रिसउँइँले चलाइ जोगेल् खाँम्मा?
क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै चने “छेनाले ह्याद्, टोंन्ले टिद्, म्रेंन्ले चद्” मत्त्रे बिसि चए चैदिबै सै तोइ आपिंइ बिस्याँ, चइ तो योंइ? तोइ आयों।
दिलेया कोइ म्हिइ बिलै, “क्हिने प्रे बिश्वास मुँ, ङने प्रे केमैं। ल्हु, छबिस्याँ के आलल्ले क्हिइ लबै बिश्वास ङने उँइँन्दि! धै ङइ के लसि ङइ लबै बिश्वास क्हिने प्रे उँइँब्मुँ।”
दिलेया “ङिइ पाप आलइमुँ!” बिम् बिस्याँ ङ्योइ परमेश्वरलाइ स्योर्गु ठर्दिम्, धै ङ्योलाइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै बचन ङ्योने आत।
क्हेमैं या ङिने बालु सैं घ्रिन् तसि प्रल् खाँरिगे बिसि ङिइ थेबै ताँ नेरो म्रोंबै ताँ क्हेमैंने बिम्। परमेश्वर आबा नेरो खीए च्ह येशू ख्रीष्टने ङ्यो सैं घ्रिन् तसि प्रम्।
दिलेया ङ्योइ ह्रोंसने पाप आरे बिम् बिस्याँ, ङ्योइ ह्रोंसलाइन धोका पिंम्, धै ङ्यो क्ह्रोंसेंन्बै ताँ आपोंबै स्योर्गुमैं तम्।
“ङइ परमेश्वरलाइ ङो सेम्,” बिमुँ, दिलेया खीजी बिबै ताँ आङिं बिस्याँ, च म्हि स्योर्गु ग, चइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ तोइ आपों।
“ङइ परमेश्वरलाइ म्हाँया लम्,” बिमुँ, दिलेया ह्रोंसए बिश्वासी अलि-अङाँमैंए फिर म्हाँया आल बिस्याँ च म्हि स्योर्गु ग। तलेबिस्याँ ह्रोंसइ म्रोंबै बिश्वासी अलि-अङाँलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया आलबै म्हिइ खोंयोंइ आम्रोंबै परमेश्वरलाइ खैले म्हाँया लल् खाँम्?