15 दिलेया ङइ चु हग आम्है। तोगो या ङइ चु प्ह्रिछ्या हग योंरिगे बिसि प्ह्रिब् आङिं। ङइ प्हैंबै ताँ खाबज्यै या थोब् भन्दा बरु ङलाइ सिब सब् मुँ!
“ङए फिर बिश्वास लबै छाबै कोलोमैं न्होंर्बै घ्रिलाइ खाबइ ङ ङाँइँले स्योवासि पाप लबर ल्हैदिमुँ, च म्हिइ च केए सजैं योंब् भन्दा चए खरिर थेबै ह्रेंदो च्योसि मा ङ्युँइर भ्योंवाब चए ल्हागिर छ्याँब तम्।
चमैंनेन् टिसि के लइ, तलेबिस्याँ पावलइ धोंले चमैंज्यै या तम्बु बनेबै के लमल।
दिलेया ङइ ह्रोंसए छ्ह ह्रोंसए ल्हागिर तोइ सैइ आमैं। बरु परमेश्वरजी म्हिमैंए फिर दयाम्हाँया लबै बारेर सैं तोंबै ग्वाइ बिप्रबर प्रभु येशूजी पिंबै के ङइ ताँन् लल् खाँरिगे बिब् मत्त्रे ङइ मैंम्।
ङइ खाबलै या मारा, चाँदि नेरो क्वेंए लोब आल।
दिलेया ङए योइन ङला नेरो ङने मुँब्मैंए चैदिबै सैमैं योल् लइमुँ बिसि क्हेमैंइ सेइमुँ।
शाऊल बिस्याँ धिं-धिंर होंसि चर्च नास लरिल। चइ मुँयुँमैं नेरो च्हमिरिमैं स्याला म्हालाले चैंबोसि झेलर च्युवामाल।
चब-थुँबै ल्हागिर ङिइ ह्रोंसइन बेल्ले दुःख लमुँ। म्हिमैंइ ङिए फिर सराप झोंलेया ङिइ चमैंए फिर आशिकन् पिंमुँ। म्हिमैंइ ङिने खैन् ललेया ङि सैदिम्।
क्हेमैंउँइँले अरूमैंइ चैदिबै सैमैं योंम् बिस्याँ, झन् ङिइमि क्हेमैंउँइँले ल्हें योंल् त्हुम्। दिलेया ङिइ चु हग आम्हैइमुँ। बरु ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ म्हिमैंने बिप्रमा क्हेमैंए फिर तोइ दुःख आतरिगे बिसि ङिइ तोन्दोंरि दुःख सैदिइ।
छ बिस्याँ ङइ योंल् त्हुबै नों सै तो जा? मुइ आकिंल्ले सैं तोंबै ताँ बिप्रल् योंबन् ग! छतसि सैं तोंबै ताँ बिप्रमा योंल् त्हुबै हग ङइ आम्है।
ओ अलि-अङाँमैं, परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ क्हेमैंने बिमिंमा क्हेमैंलाइ तोइ दुःख आतरिगे बिसि चब-थुँबए ल्हागिर ङिइ त्हिंयाँ म्हुँइँस ह्रोंसइन बेल्ले के लइ बिब क्हेमैंज्यै सेइमुँ।
ङिइ खाबलैया छलेन् तोइ आचल, खाबलै खर्ज आतरिगे बिसि ङिइ त्हिंयाँ म्हुँइँस के लमल।