11 क्हिइ चबै सै तो चलेन् तम् बिसि चबइले बिश्वासर आभोंबै अलिमैं पापर च्होम्। च बिश्वासर आभोंबै अलिए ल्हागिरै या ख्रीष्ट सिब् ग।
नास तयाबै चबै सैए ल्हागिर दुःख आलद्, बरु खोंयोंइ बिलै सोरिल् योंबै चबै सैए ल्हागिर दुःख लद्। चु खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै क्हें म्हिए च्ह ङइ क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं खोंयोंन् बिलै सोरिगे बिसि परमेश्वर आबाजी ङलाइ त्हाँसि कुल्मिंब् ग।”
क्हिइ तो मुँले चबै सै चमा ह्रोंसए अलिलाइ सैं नल् लइबिस्याँ क्हिइ चलाइ म्हाँया आल। येशू ख्रीष्टजी ह्रोंसए ज्यु पिंसि च अलिलाइ जोगेमिंइ। छतसि च अलि क्हिइ चबै सैइ नास आतरिगे।
ङज्यै या ङइ लबै तोन्दोंरि केर म्हिमैंए सैं खैले तोंन् लब् ङ्हे ङ्हाँम्। ङइ ह्रोंसल् मत्त्रे छ्याँब् तरिगे धै सैं तोंल् योंरिगे आङ्हाँ, बरु ताँन् म्हिमैंइ मुक्ति योंसि छ्याँब् तरिगे बिब ङए सैं मुँ।
छतसि बिश्वासर आभोंबै अलिलाइ ङइ चबै सैइ पापर च्होवाम् बिस्याँ, कुर चडेबै सै ङइ खोंयोंइ चरिब् आरे।
छतसि कुर चडेबै सै चल् तम् उ आत बिबै ताँ ङ्योइ सेइमुँ, “परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ, कु परमेश्वर आङिं।” कु म्हिए योइ बनेबै सै मत्त्रे ग।