10 तलेबिस्याँ क्हिइ कुर चडेबै सै चलेन् तम् बिसि कु थेंबै मन्दिरर कुर चडेबै सैमैं चरिब बिश्वासर आभोंबै म्हिमैंइ म्रोंइ बिस्याँ चमैंज्यै या कुर चडेबै सै चलेन् तमना बिसि आचलै वा?
दिलेया चमैंए ल्हागिरि चु ताँ प्लि प्ह्रिमिंले: कुलाइ चडिसि जुट् तबै सै चमैंइ आचरिगे, ब्यभिचार आलरिगे, खर्जी ङिसि सैबै खेदोए से आचरिगे, धै को या आचरिगे।
प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबइले ङइ चु ताँ पक्का सेइमुँ, चबै सै तो मुँले चल् आतब आरे। दिलेया खाबज्यै तो मुँले चबै सै अशुद्धन् मैंइ बिस्याँ च सै चए ल्हागिर अशुद्धन् तयाम्।
दिलेया खाबज्यै या “चु सै चल् आत उ?” ङ्हाँलै या चइ बिस्याँ परमेश्वरजी चलाइ दोषि ठर्दिम्, तलेबिस्याँ चइ छेनाले बिश्वास आलल्ले चइ। झाइले बिश्वास आलल्ले लबै के तो मुँले या च पाप ग।
क्हेमैंइ छ्ह थोमा यहूदी मुँले, अरू ह्रेंमैं मुँले, परमेश्वरए फिर बिश्वास लब्मैं मुँले, खाबलाज्यै या सैं नल् लबै के आलद्।
छतसि कुर चडेबै सै चल् तम् उ आत बिबै ताँ ङ्योइ सेइमुँ, “परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ, कु परमेश्वर आङिं।” कु म्हिए योइ बनेबै सै मत्त्रे ग।
दिलेया ताँन् बिश्वासीमैंइ चु क्ह्रोंसेंन्बै ताँ छेन्ले आसेइमुँ। ङ्यो न्होंरि कोइ म्हिमैंइ ओंसों ओनोंन् कुलाइ चडेबै बानि मुँबइले “कुलाइ पिंबै सै कुल्न ग” बिसि अझै मैंम्। छतसि चमैंइ छ्याँब आछ्याँब छेनाले फेलल् आखाँबइले च कुर चडेबै सैमैं चल् आत बिसि मैंम्।
बरु छेन्ले मैंन्! क्हिइ तोइ आमैंन्ले कुर चडेबै सै चलेन् तम् बिसि चबइले बिश्वासर आभोंबै म्हिमैं पापर आच्होरिगे।