26 तिंजोरो ल्हें दुःख म्रोंमा खाब् खैले मुँ छलेन् टिस्याँ छ्याँब तम् बिब ङए सैं मुँ।
ओंछेमैं! च त्हेर प्हसे नोबै च्हमिरिमैं नेरो ङ्हे तिंबै आमामैं बेल्ले दुःख तब्मुँ।
च त्हेर प्हसे नोब्मैं नेरो क्वेंदर कोलो मुँबै आमामैं खै लब ओंछेंमैं! तलेबिस्याँ ह्युल तिगोंन् बेल्ले ङ्हिंन् तबै दुःख खब्मुँ, झाइले चु ह्रेंए फिर परमेश्वर ह्रिस खब्मुँ।
क्हेमैंइ प्ह्रिबै प्ह्रिछ्यार्बै ताँमैंए ज्वाफ ङइ चु प्ह्रिछ्यार प्ह्रिइमुँ। “म्हिइ ब्ह्या आलल्ले टिब छ्याँब ग” बिसि क्हेमैंइ प्ह्रिइ।
क्हिइ ब्ह्या लइमुँ बिस्याँ ह्रोंसए ह्रेंस्योने फ्रेयाबै सैं आलद्। छलेन क्हिइ ब्ह्या आलइमुँ बिस्याँ ब्ह्या लल् आम्हैद्।
दिलेया क्हिइ ब्ह्या ललेया पाप आख, कन्ये च्हमिरिइ ब्ह्या ललेया च पाप आङिं। दिलेया ब्ह्या लब्मैंइ त्हिंइ ह्रोंसे न्हुँ लल् त्हुम्। छतसि क्हेमैंइ छले न्हुँ लल् आत्हुरिगे बिब ङए सैं मुँ।
तारे ब्ह्या आलब्मैं नेरो म्हरेस्योमैंने ङ बिमुँ: क्हेमैं ङ धोंलेन् ब्ह्या आलल्ले टिब ठिक मुँ।
“प्रभु युल् खाँइ बिसि पावलइ लोमिंइ,” बिबै स्योलिबै ताँ खाबज्यै या आक्वेंन्, क्हेमैंए सैं आआदिद्। ङिइ छले सुँइ आबि, प्ह्रिछ्यार आप्ह्रि, तोइ अगमबाणि आपों।
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हे तखइमुँ। निसाफ लमा ताँन् भन्दा ओंसों खीजी ह्रोंसए म्हिमैंउँइँलेन् तों लम्। छले खीजी ङ्योउँइँलेन् निसाफ तों लम् बिस्याँ, खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ आक्वेंब्मैंलाइ झन खैबै निसाफ ललै?