15 दिलेया बिश्वास आलबै मुँयुँ अथवा च्हमिरिइ फ्रेयाबै सैं लस्याँ फ्रेयारिगे। छ तस्याँ बिश्वासी म्हि चए न्होंर टिल् आत्हु, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी ङ्योलाइ शान्तिर टिबर त्हाँब् ग।
तलेबिस्याँ स्वर्गर मुँबै ङए परमेश्वर आबाए सैंर मैंब् धोंले लब्मैंन् ङए अलि, ङए अङाँ, ङए आमा ग।”
चलाइ मोंइ स्याइमुँ। च बेल्ले चिरब्ब्रें लसि क्हुरिह्याम् चए सुँउँइँले पिबि त्होमुँ, नें आम्योंन् समा च मोंइ ङए च्ह आपि।
खाँन् समा ताँनने क्ह्रिसि टिद्।
छतसि ङ्यो क्ह्रिसि घ्रिइ घ्रिलाइ ल्होबै केमैं खोंयोंन् बिलै लरिले।
तलेबिस्याँ क्हेमैंइ परमेश्वरए सेवा लमा गोलमोल आतल्ले छेनाले लल् त्हुम् बिब खीए सैं मुँ। ताँन् क्ल्ह्योर्बै परमेश्वरए फिर बिश्वास लबै म्हिमैं धोंले
ओ अलि-अङाँमैं, छेन्ले टिद् ओ, जय मसीह। ताँन् केमैं छेनाले लबै भों लदु, घ्रिइ-घ्रिए सैं क्होमिंबै के लदु, क्ह्रिसि टिदु, घ्रिइ-घ्रिलाइ सैदिदु। झाइले खीए म्हाँयाउँइँले ङ्योए सैं क्होल् लमिंबै परमेश्वर क्हेमैंने तब्मुँ।
दिलेया पबित्र प्ल्हए रोमैं छाब् ग: आगुए फिर म्हाँया खब, सैं तोंब, शान्ति तब, सैदिल् खाँब आगुए फिर ल्हयो खब, अरूमैंल छ्याँब तरिगे ङ्हाँब, लम् बिबै के पूरा लब,
ताँन् म्हिमैंने क्ह्रिब भों लद्, धै पबित्रले छ्ह थोबै सैं लद्। छले छ्ह आथोस्याँ खाबज्यै या प्रभु म्रोंल् आखाँ।
अलि-अङाँए न्होंरि खाब् मुँलै खिबै क्वें आरेस्याँ, चब सै या आयोंस्याँ,