2 ङइ क्हेमैंलाइ ङ्हे मत्त्रे थुँल् पिंइ, सारो सैमैं चल् आपिं, तलेबिस्याँ क्हेमैं सारो सैमैं चल् आखाँब्मैं मुँल, अझै या छाबन् मुँ।
“ङइ क्हेमैंने बिल् त्हुबै ताँ ल्हेन् मुँ, दिलेया च ताँमैं तोगो क्हेमैंइ सैदिल् आखाँ।
बरु भर्खर फिबै कोलोमैंइ ङ्हे म्हैब् धोंले सैं भोंब् लमिंबै परमेश्वरए ताँ म्हैद्। छ लस्याँ परमेश्वरए फिर लबै क्हेमैंए बिश्वास बडिदै ह्याल् खाँब्मुँ।