1 ओ अलि-अङाँमैं, ङ क्हेमैं ङाँर खमा पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हिमैंने पोंब् धोंले ङ क्हेमैंने पोंल् आखाँल, भर्खर बिश्वास लबै म्हिमैंने धोंले पोंल् त्हुइ।
दिलेया खीजी पत्रुसने बिइ, “ओ दुष्ट, ङ ङाँइँले स्योह्याद्। क्हि ङ प्रल् त्हुबै घ्याँरि पुजु तइमुँ, तलेबिस्याँ क्हिए चु ताँ म्हिए ताँ ग, परमेश्वरउँइँले खब आङिं।”
ठिम पबित्र प्ल्हउँइँले खबै छ्याँबै सै ग बिसि ङ्योइ सेइमुँ, दिलेया ङ ह्रोंसए सैंर मैंब् धोंले आछ्याँबै केमैं लप्रबै म्हि तबइले ङ केब्छैं तयाइमुँ धै चए न्होंर मुँ।
ओ अलि-अङाँमैं, च्हैंब्-मैंब् लल् त्हुबै केर कोलोमैं धों आतद्। आछ्याँबै केर कोलोमैं धों तद्, दिलेया च्हैंब्-मैंब् लल् त्हुबै केर पाको म्हि धों तद्।
खाबज्यै या ह्रोंसलाइ अगमबक्ता अथवा पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हि ग बिसि मैंम् बिस्याँ, ङइ प्ह्रिबै चु ताँमैं प्रभुजी लद् बिबै ताँमैं ग बिसि चइ सेरिगे।
दिलेया परमेश्वरए फिर बिश्वासर भोंब्मैंए उँइँर ङ्यो बुद्धिए ताँमैं या पोंम्। ङ्योइ पोंबै बुद्धिए ताँमैं चु ह्युलर्बै आङिं, ह्युलर ग्याल्स लब्मैंउँइँले खबै या आङिं। (चु ह्युलर ग्याल्स लब्मैं नास तयाम्।)
ओ ङए अलि-अङाँमैं, खाबज्यै आछ्याँबै केमैं लब स्यास्याँ क्हेमैं पबित्र प्ल्ह मुँबै म्हिमैं च्योंने तसि चलाइ छ्याँबै घ्याँर पखल् त्हुम्। झाइले क्हेमैं या छाबै आछ्याँबै केर आफसेरिगे बिसि छेनाले मैंब च्हैंब लसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिल् त्हुम्।
ङ्हे मत्त्रे थुँसि सोब्मैं कोलोमैं धोंबन् ग, छतसि चमैंइ छ्याँबै ताँ नेरो आछ्याँबै ताँ फेलल् आखाँ, तलेबिस्याँ चमैं कोलोमैंन् तरिम्।
ओ ङइ खोबै कोलोमैं, ख्रीष्टए मिंउँइँले क्हेमैंइ ताँन् पापए क्षमा योंइमुँ, छतसि ङइ क्हेमैंलाइ चु ताँ प्ह्रिरिइमुँ।