9 चु ताँए बारेर परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “म्हिमैंइ खोंयोंइ आम्रोंब, खोंयोंइ आथेब, म्हिमैंए सैंरै आमैंबै ताँमैं, परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंए ल्हागिर तयार लथेंइमुँ।”
क्हिलाइ मान लब्मैंए ल्हागिर क्हिजी साँथेंबै छ्याँबै सैमैं कति थेब मुँ! क्हिए प्हलेर्न ग्वार योंब्मैंलाइ क्हिजी च छ्याँबै सैमैं पिंब ताँन् म्हिमैंइ म्रोंइमुँ!
छबिमा येशूजी चमैंने बिइ, “ङइ नोब् धों तबै दुःख क्हेमैंज्यै या नोब्मुँ। दिलेया ङए क्योलो नेरो त्हेब्रेउँइँ टिल् पिंबै ताँ ङए योर आरे। च क्ल्ह्योमैं ङए आबाजी ओंसोंन् खाब्मैंए ल्हागिर तयार लथेंइमुँ चमैंए ल्हागिर्न ग।”
झाइले म्रुँजी ह्रोंसए क्योलो हारबै म्हिमैंने ‘खो, ङए आबाउँइँले आशिक योंबै म्हिमैं, ह्युल बनेब् ओंनोंन् क्हेमैंए ल्हागिर बनेथेंबै ग्याल्सर क्ल्हे लबर खो,’ बिब्मुँ।
तलेबिस्याँ खीए च्हए फिर बिश्वास लब्मैं खाबै या नास आतरिगे, बरु खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंरिगे बिसि परमेश्वरजी ह्युलर्बै म्हिमैंने ल्हें म्हाँया लसि खीए घ्रि दे मुँबै च्ह पिंइ।
परमेश्वरलाइ म्हाँया लब्मैं नेरो खीए सैंर मैंब् धोंले लरिगे बिसि त्हाँब्मैंए ल्हागिर खीए पबित्र प्ल्हजी तोन्दोंरि सैर छ्याँबन् लमिंम् बिब ङ्योइ सेइमुँ।
बरु चमैंल झन् छ्याँबै ह्युल, अथवा स्वर्गर, ह्याबै सैं मुँल। छतसि परमेश्वर “चमैंए परमेश्वर ग” बिबर फा आपिल, तलेबिस्याँ खीजी चमैंए ल्हागिर सहर घ्रि तयार लथेंइमुँ।
खैबै दुःख तलेया तोइ आङ्हाँन्ले ढुक्काले टिबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ बिश्वासए जाँच तमा सैदिल् खाँबै म्हिइ लिउँइँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ। चु छ्ह परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंलाइ पिंम् बिसि बाछा फैइमुँ।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?
चमैंने उँइँमिंबै ताँ चमैंए ल्हागिर आङिं, चमैंइ क्हेमैंए सेवा लरिल बिसि परमेश्वरजी सेल् पिंइ। धै चु ताँ स्वर्गउँइँले कुल्मिंबै पबित्र प्ल्हउँइँले क्हेमैंने सैं तोंबै ताँ बिमिंबै म्हिमैंउँइँले क्हेमैंइ थेइमुँ। स्वर्गदूतमैंज्यै या चु ताँ था सेदा ङ्हाँइमुँ।
परमेश्वरजी ओंसोंन् ङ्योए फिर म्हाँया लबइले ङ्योज्यै (खी नेरो ङ्योए बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ) म्हाँया लम्।