22 प्रभुलाइ म्हाँया आलबै म्हिइ सराप योंरिगे। ओ प्रभु यु।
“खाबइ ङ भन्दा ह्रोंसए आबा-आमाए म्हाँया ल्हें लमुँ, च ङए म्हि तल् आखाँ। छलेन खाबइ ङ भन्दा ह्रोंसए च्ह-चमिए म्हाँया ल्हें लमुँ च ङए म्हि तल् आखाँ।
“क्हेमैंइ ङलाइ म्हाँया लम् बिस्याँ ङइ बिबै ताँमैं या ङिंब्मुँ।
ङइ बिबै ताँ ङिंब्मैं ङलाइ म्हाँया लब्मैं ग। धै ङलाइ म्हाँया लब्मैंने ङए आबाजी म्हाँया लब्मुँ। ङज्यै या चमैंलाइ म्हाँया लब्मुँ, झाइले ङ चमैं ङाँर म्रोंयुब्मुँ।”
येशूजी चने बिइ, “खाबइ ङलाइ म्हाँया लमुँ, चइ ङए ताँ ङिंमुँ, धै ङए आबाजी चलाइ म्हाँया लब्मुँ, झाइले आबा नेरो ङ च ङाँर युसि चने बालु टिब्मुँ।
अरू खाबज्यै या लल् आखाँबै औदिबै केमैं ङइ चमैंए उँइँर आलस्याँ चमैं पापए दोष आतमल। दिलेया चमैंइ ङ नेरो ङए आबा ङ्हिंना-ङ्हिंन् म्रोंसेया हेल लइमुँ।
ङइ बिबै ताँमैं खीजी क्हेमैंने बिमिंसि ङए मान लब्मुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंए आबा क्ह्रोंसेंन परमेश्वरन् ङिंस्याँम् क्हेमैंइ ङने म्हाँया लमल, तलेबिस्याँ ङ परमेश्वरउँइँले युब् ग। ङ ह्रोंसन् युदा ङ्हाँसि युब आङिं, दिलेया परमेश्वरजी ङ कुल्मिंब् ग।
च लिउँइँ चमैं ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो चिबनाँब्मैं ङाँर ह्यासि बिइ, “पावल आसैन् समा ङि तोइ आच बिसि कसम चइमुँ।
ङए ह्रेंर्बै अलि अङाँमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिर परमेश्वरजी ङलाइ सराप पिंसि ङन् ख्रीष्टउँइँले फ्रेवाल् त्हुलेया ङ सैं तोंमल।
छतसि क्हेमैंइ चु ताँ क्होरिगे बिब ङए सैं मुँ, परमेश्वरए प्ल्हउँइँले पोंबै म्हिइ येशूलाइ स्यारल् आखाँ, झाइले अर्को ताँ पबित्र प्ल्हउँइँले मत्त्रे “येशून् प्रभु ग” बिल् खाँम्।
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् तमा ज्युर चिनु ललेया आललेया तोइ फायदा आरे। बरु थेबै ताँ तो मुँ बिस्याँ, ङ्यो ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ अरूमैंए फिर म्हाँया लसि चमैंए ल्हागिर छ्याँबै के लल् त्हुम्।
छले ङ्योए प्रभु येशूए फिर म्हाँया लब्मैं ताँनने खोंयोंन् बिलै परमेश्वरए दयाम्हाँया तरिगे।
क्हेमैं सैदिल् खाँब्मैं ग बिब ताँन् म्हिमैंइ सेरिगे। प्रभु युनन् युमुँ,
क्हेमैंइ छ्याँबै के लइमुँ, क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ म्हाँया लइमुँ बिब उँइँबै ल्हागिर खीए म्हिमैंलाइ ल्होरिइमुँ, अझै क्हेमैंइ ल्होरिमुँ। क्हेमैंइ लबै छ्याँबै के परमेश्वरजी म्लेरिब् आरे, तलेबिस्याँ खीजी ठिक निसाफ लम्।
क्हेमैंइ येशू ख्रीष्टलाइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, दिलेया खीलाइ म्हाँया लरिइमुँ। खीलाइ तोगो आम्रोंलेया खीए फिर बिश्वास लइमुँ। धै बेल्ले सैं तोंरिइमुँ,
छतसि क्हेमैं बिश्वास लब्मैंए ल्हागिर च युमाँ बेल्ले थेब सै लसे लल् आखाँब मुँ, दिलेया बिश्वास आलब्मैंए ल्हागिर बिस्याँ, “धिं बनेब्मैंइ केर आफे बिसि भ्योंवाबै युँमान् तेंर्बै क्र युँमा तइ।”
परमेश्वरजी ओंसोंन् ङ्योए फिर म्हाँया लबइले ङ्योज्यै (खी नेरो ङ्योए बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ) म्हाँया लम्।
“परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट येशू ग” बिसि बिश्वास लबै म्हि परमेश्वरए प्हसे ग, आबालाइ म्हाँया लबै म्हिइ च्हलाज्यै सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लम्।
चु ताँन् ताँए ग्वाइ पिंबै प्रभु येशूजी “क्ह्रोंसेंन, ङ युनन् युसिन् मुँ,” बिइमुँ। आमेन! ओ प्रभु येशू, युनन् यु!