52 तलेबिस्याँ आखिरि थुतुरु ह्राबै त्हेर खीजी ओंसों सियाब्मैं खोंयोंइ या आसिबै छ्ह पिंसि सोगों लमिंब्मुँ, झाइले ङ्यो ताँनए ज्यु या फेर्दिवाब्मुँ।
थाइ आसेल्ले चमैं नास तयाम्, चमैं बेल्ले ङ्हिंमा ताँन् नोबोइ!
नोगिम्धों न्हाँग तमा कोंर गड्याङगुडुङ तइ, धै काम्लि तिम्लि रासि कोंर रुँदो न्हाँमस्यो राइ, धै बेल्ले ङ्हेबै थुतुरिए कै थेइ। छतमा ब्यारेकर मुँबै ताँन् म्हिमैं ङ्हिंसि थरथर त्हारइ।
च त्हेर काम्लि तिम्लि रासि मु ङ्हेब नेरो थुतुरिए कै थेइ धै कोंउँइँले मिखु खब म्रोंसि चमैं थरथरले त्हारसि ह्रेंगोन् रारिइ।
तलेबिस्याँ “‘क्हेमैं आच्योमैं ग। ङ तिस्याँदे क्हेमैंने ह्यास्याँ ङइ क्हेमैंलाइ सैवालै। छतसि तोगो क्हेमैंइ ह्रोंसए घानामैं प्लिद्, धै क्हेमैंलाइ तो लल् त्हुमुँ ङ बिचार लस्यो,’ बिसि इस्राएलीमैंने बिद् बिसि याहवेहजी मोशाने बिल।”
झाइले थेबै कैलै थुतुरि ह्रासि खीजी ह्रोंसए स्वर्गदूतमैं कुल्मिंब्मुँ। धै खीजी त्हाँबै म्हिमैं मुर्बै छेउ घ्रिउँइँले अर्को छेउ समा ह्युलर्बै ताँन् क्ल्ह्योउँइँले स्वर्गदूतमैंइ खी ङाँर खागु लब्मुँ।”
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, च त्हे खसिन् मुँ, च त्हे तोगोन् ग। सियाब्मैंइ परमेश्वरए च्हए कै थेब्मुँ, धै च्हए कै थेब्मैं सोल् योंब्मुँ।
चु ताँर अचम्मा आङ्हाँन्, तलेबिस्याँ छगोंर मुँब्मैं ताँनइ खीए कै थेबै त्हे खइन मुँ।
दिलेया ताँन् खें-खेंमैंए पलोर सोगों तम्। ख्रीष्ट बिस्याँ धाँसे ओंसों सोगों तइ, धै खी एयुबै त्हेर खीए फिर बिश्वास लब्मैं सोगों तब्मुँ।
च धोंलेन् सियाब्मैं सोसि खबै ज्यु या छान् तम्। सियाबै ज्यु पावास्याँ क्राँह्याम्, दिलेया च खोंयोंइ सिल् आत्हुल्ले परमेश्वरजी सोगों लमिंम्।
छतसि ओ अलि-अङाँमैं, ङइ बिल् म्हैबै ताँ तो जा बिस्याँ, से कोए ज्युनेन् ङ्यो परमेश्वरए ग्याल्सर, अथवा स्वर्गर, होंल् आयों। धै नास तल् त्हुबै ज्युइ खोंयोंइ नास आतबै प्ल्हर ज्यु योंल् आखाँ।
प्रभुजी बिबै ताँउँइँले ङिइ क्हेमैंने बिमुँ, ङ्यो प्रभु युबै त्हिंइ समा सोरिब्मैं खीए फिर बिश्वास लसि ओंसों सियाब्मैं भन्दा ओंसों ह्याल् आयों,
दिलेया खाबज्यै आसेल्ले ह्यो खब् धोंले प्रभु खैलसे युब्मुँ। च त्हिंइर मु थेबै कैले म्हयाब्मुँ, मुर्बै ताँन् सैमैं मिइ ख्रोंसि नास तयाब्मुँ, धै चु ह्युल नेरो ह्युलर्बै सैमैं ताँन् म्हयाब्मुँ।
च लिउँइँ ङइ धबै ङ्ह्योमा “तारेबै स्वर्गदूत सोंइ ह्राबै थुतुरुए कै थेबै लिउँइँ पृथ्बीर्बै म्हिमैंए फिर बेल्ले थेबै दुःख तब्मुँ,” बिसि प्हुररिबै क्व्रे घ्रिइ बिरिब ङइ थेइ।
च लिउँइँ परमेश्वरए उँइँर रारिबै स्वर्गदूत ङि ङइ म्रोंइ। च स्वर्गदूतमैंए योरि खीजी थुतुरु ङि पिंइ।