33 छतसि न्ह क्रों मि क्रों तद्, खाब तोदोंए ताँ आङेंन्। तलेबिस्याँ “आछ्याँबै के लब्मैंने प्रस्याँ छ्याँबै म्हि या आछ्याँबन् तयाम्।”
बुद्धि मुँबै म्हिने प्रबै म्हि बुद्धि मुँबन् तम्, आमादुमैंने प्रस्याँ नास तम्।
आस्याँ चए बानि ब्योर क्हिइ लोब्मुँ धै ह्रोंसन् ङोर फेब्मुँ।
आछ्याँबै के लब्मैंने आप्रद्, ताँ क्होद् धै लोद्। छलस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ,” बिम्।
ल्हें म्हिमैं ‘ङ अगमबक्ता ग’ बिसि स्योर तेसि खब्मुँ, धै ल्हें म्हि खेंमैं ङाँइ लवाब्मुँ।
तलेबिस्याँ ‘ङ परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग’ बिसि स्योर तेब्मैं खब्मुँ। चमैंइ थे-थेबै चिनुमैं नेरो प्लेटोयान् तबै केमैं लसि उँइँब्मुँ, धै परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैं खेंमैं ङाँइ बोल् म्हैब्मुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “खाबज्यै क्हेमैंए सैं ङ्हिरि आलरिगे बिसि न्हक्रो मिक्रोले टिद्।
क्हेमैं थेब् प्हैंब ठिक आरे। च्युगुदे प्लेढाइ ल्हें क्हें फुल्दिवाम् बिब क्हेमैंइ आसेइमुँ वा?
अधर्मिमैंइ परमेश्वरए ग्याल्सर्बै आशिक आयों बिब क्हेमैं आसेइमुँ वा? क्हेमैंइ धोका योंबै के आतरिगे। छेरन् तबै के लब्मैं, कु पूजा लब्मैं, ब्यभिचारिमैं, मुयुँमैंनेन् आछ्याँबै के लबै मुयुँमैं,
क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ स्योर तेसि धोका पिंल् आखाँ! छतसि क्हेमैंइ ह्रोंसलाइ धोका आपिंन्! म्हिइ तो रुँइँमुँ चन् खैंम्।
केर आफेबै स्योलिबै ताँए लिलि प्रसि धोकार आफेद्। तलेबिस्याँ बिब् आङिंसि छाबै आछ्याँबै केमैं लप्रब्मैंए फिर परमेश्वरजी थेबै ह्रिस ङेब्मुँ।
धै नास तयाब्मैंने औदिबै स्योलिबै ताँमैं पोंब्मुँ। चमैं नास तयाब्मुँ तलेबिस्याँ चमैंइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ आक्वें धै छ्याँबै घ्याँरै या आप्र।
परमेश्वरए दयाम्हाँया आयोंब खाबै आतरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रों तद्। आक्ह्रिबै लमा क्हेमैंए न्होंरि फ्रेब् प्ह्राब् आतरिगे। आस्याँ ल्हें म्हिमैं पापर च्होयाब्मुँ।
दिलेया ल्हें म्हिमैंइ चमैंइ लब् धोंलेन् आछ्याँबै केमैं लब्मुँ। चमैंइ लबै छाबै केमैं म्रोंसि क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वरलाइ स्यारब्मुँ।
मिखाएलइ च थेबै अजिङ्गरलाइ स्वर्गउँइँले भ्योंवाइ। च अजिङ्गर स्योंम्बै प्हुरि ग, चलाइ स्युर्गु नेरो दुष्ट बिम्। चइ ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैंने स्योर तेसि लुइमुँ। च नेरो चए दूतमैंलाइ परमेश्वरए दूतमैंइ पृथ्बीर भ्योंवाइ।