31 चर्बै म्हिमैं ताँनइ छेनाले ताँ क्होल् खाँरिगे धै चमैंए सैं भोंब् तरिगे बिबै ल्हागिर क्हेमैं ताँनइ पलो पलोले अगमबाणि पोंल् खाँम्।
ह्रब्-सेबै म्हिइ थेरिगे धै ल्हें ह्रब-सेब तरिगे, धै क्होबै म्हि ल्हें क्होल् खाँब् तरिगे।
बुद्धि मुँबै म्हिलाइ अर्थि पिंमा च झन ह्रब्-सेब् तब्मुँ; ठिक के लबै म्हिलाइ लोमिंमा चइ झन् च्हैंब् मैंब् लल् खाँब्मुँ।
छले ङ्यो घ्रिइ घ्रिए बिश्वास म्रोंसि ङ्यो भों खबै के तरिगे बिब ङए सैं मुँ।
दिलेया बिश्वासीमैं खागु तमा ङइ आक्होबै क्यइर हजार च्यु ताँफुँमैं पोंब् भन्दा बरु ताँफुँ ङ्हन् पोंलेया ह्रोंसए सैंउँइँलेन् ताँनइ क्होबै क्युइर ङ पोंदा ङ्हाँम्।
दिलेया अगमबक्ताइ म्हिमैंने पोंम्, झाइले म्हिमैंलाइ प्रभुए ताँ लोमिंसि चमैंए सैं भोंब् लमिंम् धै सैं क्होल् लमिंम्।
दिलेया चर मुँबै म्हिमैंए न्होंरि खाबलाज्यै या परमेश्वरजी “चु ताँ बिद्” बिस्याँ, ओंसों पोंरिबै म्हि आपोंरिगे।
अगमबाणि पोंबै म्हिमैंइ ह्रोंसए पोंबै ताँ अधीनर थेंल् त्हुम्।
तोइ ताँमैं क्होबै सैं मुँस्याँ चमैंइ धिंर ह्यासि ह्रोंसए प्युँनेन् ङ्योएरिगे, तलेबिस्याँ चर्जर च्हमिरिमैंइ छलफल लब फापिबै ताँ ग।
ङ्योए ताँन् दुःखर खीजी ल्होमिंसि सैं क्होल् लमिंम्। छतसि खीजी ङ्योए सैं क्होमिंब् धोंले ङ्योज्यै या अरूमैंए फिर दुःख तमा ल्होमिंसि चमैंए सैं क्होमिंल् खाँम्।
ङिइ चुर लरिबै केमैं था सेसि क्हेमैंए सैं भोंब् तरिगे बिबै सैं मैंसि ङइ चलाइ क्हेमैं ङाँर कुलब् ग।
क्हेमैं ह्रों-ह्रोंसए न्होंर म्हाँयार सैं घ्रि तसि क्हेमैंए सैं भोंब् तरिगे, धै परमेश्वरउँइँले खबै क्ह्रोंसेंन्बै बुद्धिइ प्लिंसि परमेश्वरइ लोथेंबै ताँ क्हेमैंइ सेरिगे। च ताँ तो जा बिस्याँ, येशू ख्रीष्ट ङो सेल् योंब् ग।
छतसि घ्रिइ घ्रिने चु ताँमैं बिमिंसि सैं क्होमिंन्।
छतसि क्हेमैंइ तोगो लरिब् धोंले घ्रिइ घ्रिलाइ सैं क्होमिंसि भोंब् लबै के अझै लरिदु।
ओ अलि-अङाँमैं, ङि क्हेमैंलाइ अर्थि पिंमुँ: प्ल्हेउमैंलाइ हौदिद, सैं च्योंब्मैंलाइ सैं भोंब लमिंन्, आखाँब्मैंलाइ ल्होमिंन्, ताँन् म्हिमैंने ह्रिस आखनले सैदिद्।
अगमबक्तामैंइ पोंबै ताँ फाकर्बै आमैंन्,