23 छतसि बिश्वासीमैं खागु तमा क्हेमैं ताँनइ आक्होबै क्युइर पोंइबिस्याँ, चर परमेश्वरए फिर बिश्वास आलब्मैं अथवा च क्युइ आक्होब्मैं खइबिस्याँ चमैंइ क्हेमैंने सोबालमैं आबि रो वा?
चए सैंज्यै आमैंबै त्हेर थाइ आसेल्ले धिं क्ल्हे फेखब्मुँ, धै चलाइ सजैं पिंब्मुँ। झाइले चए गति परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंल् धोंब तब्मुँ।
चमैं न्होंर्बै ल्हें म्हिमैंइ “चु मोंइ स्यासि सोबल् तयाइमुँ। क्हेमैंइ चुए ताँ तले थेमुँ?” बिमल।
दिलेया अरूमैंइ नि लसि बिइ, “चुमैं प्हाइ म्हेरइमुँ।”
पावलइ बिबै चु ताँ थेसि फेस्तसइ थेबै कै तेसि बिइ, “ओ पावल, क्हि सोबाल् तयाना! ल्हें ह्रब् सेबइ क्हि सोबाल् लवाना!”
ओंसों बिलन् त्हुमा, क्हेमैं परमेश्वरए सेवार खागु तमा ह्रों-ह्रोंसए न्होंर्न सैं फो आक्ह्रि रो बिबै ताँ ङइ थेइमुँ। चु ताँए बारेर ङए सैंरै या दे दे छान् ङ्हाँइमुँ।