19 ङइ बिल् म्हैब तो जा बिस्याँ “कुर चडेबै सै तोइ आङिं!” धै “कु या तोइ आङिं!”
दिलेया पावलइ एफिससर मत्त्रे आङिं, एशियार्बै ल्हें क्ल्ह्योर ‘योइ बनेबै देवतामैं तोइ सैइ आङिं’ बिसि ल्हें म्हिने लोमिंब क्हेमैंइ म्रोंरिइमुँ, थेरिइमुँ।
छले ह्युलर्बै म्हिमैंइ म्हि आच्हिबै म्हिमैंलाइन परमेश्वरजी ह्रोंसए के लबै ल्हागिर त्हाँइ। ह्युलर्बै म्हिमैंइ थेब ङ्हाँबै सैमैंलाइ केर आफेब् लवाबै ल्हागिर खीजी छ लब् ग।
छतसि ओ ङइ खोबै अलि-अङाँमैं, कु पूजा लन् आलद्।
छलेन ङइ अगमबाणि पोंबै भों योंलेया, क्होल् आखाँबै ताँमैं क्होल् खाँलेया, तोन्दोंरि सैर ह्रब-सेब तलेया, झाइले कोंमैं स्योवाल् खाँबै बिश्वास ङने मुँलेया ङइ अरूए फिर म्हाँया आलस्याँ ङ तोइ सैरै या केर आफेबै म्हि तम्।
छतसि प्लु प्लुबै म्हि नेरो क्यु झोंबै म्हि थेब आङिं, क्हेमैंए बिश्वास बडिमिंबै परमेश्वरन् थेब ग।
छतसि कुर चडेबै सै चल् तम् उ आत बिबै ताँ ङ्योइ सेइमुँ, “परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ, कु परमेश्वर आङिं।” कु म्हिए योइ बनेबै सै मत्त्रे ग।
ङलाइ बुद्धि आरेबै म्हि तबर क्हेमैंन कर ल्हैदिइ। क्हेमैंइ अरूमैंए छ्याँबै बयन लसि चमैंलाइन “बेल्ले छ्याँबै कुल्मिंबै चेला चिब्मैं” बिमुँ, चमैंए उँइँरम् क्हेमैंइ ङए बारेर छ्याँबै बयन लल् त्हुमल। तलेबिस्याँ ङ तोइ आङिंलेया चमैं भन्दा ङ तोरै च्योंब् आरे।