10 छतसि ङ्योइ गनगन लल् आत, च खेमैंइ गनगन लबइले नास लवाबै स्वर्गदूतइ चमैंलाइ सैवाइ।
चमैंइ ह्रोंसए तम्बुर गनगन लइ, धै याहवेहजी बिबै ताँ आथे।
याहवेह मिश्रीमैं ल्हिबर चमैंए ह्युलजरे ह्यामा म्रा फिर नेरो त्हो ङ्हिंर खीजी को म्रोंब्मुँ झाइले च म्रा वाथेंसि नास लबै सै क्हेमैं सैबर धिं न्होंर होंल् आपिं।
छतसि म्हिमैंइ “ङि तो थुँब?” बिसि मोशाने गनगन लबर होंइ।
दिलेया चइ परमेश्वरए मान आलबइले च त्हेर्न प्रभुए स्वर्गदूतइ चम्हिमैंए उँइँरलाइ ल्हिवाइ धै चए ज्युर प्हुँलुँ उजी उजी तसि च म्रुँ सियाइ।
तो के ललेया कचकच आलल्ले आप्होंनले लल् त्हुबै के लदै ह्याद्।
काल पखबै स्वर्गदूतइ इस्राएलर्बै म्हिमैंए च्ह थेबालाइ आस्यारिगे बिसि मोशाइ बिश्वासउँइँलेन् दुःखने फ्रेबै चाडए रोस म्हाँदिइ। चइ इस्राएलर्बै म्हिमैंने क्युए ख्रो पिंसि चए को म्रार प्राबर ल्हैदिइ।
च स्योलिबै ताँ लोमिंब्मैं प्होंगि कैगि लब्मैं, अरूलाइ छ्याब् ल्हैदिब्मैं, ह्रोंसए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै ताँमैंए लिलि प्रब्मैं, थेब् प्हैंब्मैं, ह्रोंसए फायदाए ल्हागिर म्हिमैंलाइ वाँब्मैं ग।
झाइले च स्वर्गदूत ङिलाइ स्वर्गउँइँले थेबै कैले छ बिब ङइ थेइ, “ह्याद्, धै प्हेल ङिर मुँबै परमेश्वरए ह्रिस पृथ्बीए फिर युवाद्।”