31 छतसि “थेब् प्हैंदा ङ्हाँब्मैं प्रभुजी लबै केर्न थेब् प्हैंरिगे,” बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
खीन् पबित्र मुँ बिसि खीए मिं थेब् लद्; याहवेहलाइ म्हैब्मैंए सैं तोंरिगे।
ङए सोइ याहवेहर्न सैं तोंरिब्मुँ; दुःख योंब्मैं चु ताँ थेसि छिं ङ्हाँब्मुँ।
अब्राहाम केउँइँलेन् परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिस्याँ चलाइ प्हैंबै घ्याँ तमल, दिलेया परमेश्वरए उँइँरि चल प्हैंबै घ्याँ तोइ आरेल।
ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैं बिब् धों तरिगे बिसि ङइ क्हेमैंने अपोल्लस नेरो ङए नमुना उँइँसि चु ताँमैं प्ह्रिइमुँ। तलेबिस्याँ ङि धोंलेन् क्हेमैं या परमेश्वए छ्वेर बिब् धोंले छ्ह थोल् खाँरिगे, धै क्हेमैं न्होंरि खाबज्यै या कोइलाइ थेब् लब कोइलाइ च्योंब् लबै के आतरिगे।
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “खाबज्यै या थेब् प्हैंसि पोंदा ङ्हाँस्याँ, चइ याहवेहजी लबै केर्न प्हैंसि पोंरिगे।”
ङ्योम् ज्युर चिनु लबै केर भर लब्मैं आङिं! ङ्योम् छ्याँबै सैंइ खों न्होंउँइँलेन् परमेश्वरलाइ म्हाँदिब्मैं ग, तलेबिस्याँ ङ्योइ परमेश्वरए पबित्र प्ल्हउँइँलेन् खीलाइ म्हाँदिइमुँ। धै ख्रीष्ट येशूजी लबै केर ङ्योइ प्हैंल् खाँम्।