27 दिलेया बुद्धि मुँब् प्हैंब्मैंलाइ फा पिन् लवाबै ल्हागिर परमेश्वरजी बुद्धि आरेब्मैंलाइ त्हाँइ, धै भों मुँब् प्हैंब्मैंलाइ फा पिन् लबर परमेश्वरजी भों आरेबै म्हिमैंलाइ त्हाँइ।
कोलोमैं नेरो ङ्हे थुँबै कोलो ओंलाँमैंए सुँउँइँले या क्हिजी ह्रोंसए मिंर क्वे प्रिंल् पिंइमुँ। क्हिए शत्तुरमैं नेरो बिरोधीमैंए सुँ म्रुबै ल्हागिर क्हिजी छ लब् ग।
च त्हेर्न येशूजी प्राथना लसि “ओ आबा, स्वर्ग नेरो पृथ्बीर्बै क्ल्हे, ङ क्हिलाइ धन्यबाद पिंम्, तलेबिस्याँ ज्ञान बुद्धि मुँ बिसि ह्रब्-सेब् प्हैंब्मैंउँइँले क्हिजी चु ताँमैं लोथेंइ। दिलेया कोलोमैं धों तबै तोइ आसेबै म्हिमैंलाइ क्हिजी चु ताँ क्होल् लमिंइ।
“चु कोलोमैंइ बिरिबै ताँ क्हिइ थेइमुँ वा?” बिसि येशूने ङ्योएइ। येशूजी बिइ, “थेइमुँ, तले आथेब! ‘च्योंबै कोलोमैं नेरो ओलाँ कोलोमैंए सुँउँइँले या परमेश्वरजी खीए मिं क्वेबर ल्हैदिइमुँ,’ बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँ क्हेमैंइ खोंयोंइ आखेइमुँ वा?”
येशू च क्ल्ह्योउँइँले ह्यारिमा मत्ती बिबै म्हि घ्रि बालि रेबै क्ल्ह्योर क्हुँरिब म्रोंइ, धै चने या “ङए लिलि प्रद्!” बिइ। छबिमा मत्ती रेसि येशूए लिलि प्रइ।
तलेबिस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ छाबै ज्ञान बुद्धिए ताँ पोंल् पिंब्मुँ, च ताँ पोंमा चमैंइ क्हेमैंए ताँए ज्वाफ पिंल् खाँरिब् आरे, क्हेमैंए ताँ थोल् खाँरिब् आरे।
को-कोइ इपिक्युरि नेरो स्तोइकि ह्रब्-सेब्मैंज्यै या पावलने छलफल लइ। चमैं न्होंर्बै कति म्हिमैंइ “चु ल्हें पोंबै म्हिइ तो बिइमुँ जा?” बिसि ङ्योएमल। अरू म्हिमैंइ बिइ, “आगुए ह्युलर्बै देवतामैंए ताँ लरिब् धों ङ्हाँम्।” तलेबिस्याँ पावलइ येशूए बारेर नेरो म्हिमैं सिसि धबै सोगों तबै ताँमैं बिरिमल।
“चु मोशाने इस्रालिमैंइ ‘क्हि ङिए फिर्बै चिब तसि निसाफ लबर खाबइ कुलल?’ बिमा चमैंइ खीजी बिबै ताँ आङिंल। दिलेया परमेश्वरए स्वर्गदूत मोशाने झ्याडिर म्रोंयुल। झाइले च स्वर्गदूतजी ल्होमिंबइले चमैंए फिर्बै चिब नेरो चमैं जोगेमिंबै म्हि लसि परमेश्वरजी मोशा कुल्मिंइ।
स्तिफनसए ताँ थेसि चमैं बेल्ले ह्रिस खसि स ह्राइ।
छतसि बुद्धि मुँब्मैं खनिर मुँ? छ्वेर्बै ताँ लोमिंब्मैं खनिर मुँ? चु जुगर्बै ह्रब्-सेब्मैं खनिर मुँ? परमेश्वरजी ह्युलर्बै बुद्धि मुँब् प्हैंब्मैंलाइ आमादु आलइमुँ वा?
तलेबिस्याँ परमेश्वरए बुद्धिउँइँलेन् म्हिमैंइ ह्रोंसने बुद्धि मुँब् धों ङ्हाँलेया चमैंइ खेंमैंए “बुद्धिउँइँले” खीलाइ ङो सेल् आखाँ। छतसि ङ्योइ बिप्रबै सैं तोंबै ताँउँइँलेन् खीजी ह्रोंसए फिर बिश्वास लब्मैंलाइ जोगेबै चाँजो लइ।
धै खीजी ङ्योलाइ पिंल् खाँबै ताँन् सै था सेरिगे बिसि खीजी ङ्योलाइ चु ह्युलर्बै सैं आङिं, बरु खीउँइँले युबै पबित्र प्ल्ह पिंइमुँ।
“पावलए प्ह्रिछ्यामैंरम् दयाम्हाँया आरेबै म्हिइ धोंले हौदिबै ताँमैं प्ह्रिम्, दिलेया ङ्यो ङाँर मुँमा चइ तोइ बिल् आखाँ,” बिसि को-कोइ बिम्।
ताँन् भन्दा थेबै शक्ति ङिल आङिं, परमेश्वरलन् ग बिसि छेनाले उँइँमिंबै ल्हागिर चु सै न्होर ङि सए पुमैं धों तबै म्हिमैंने खीजी थेंमिंइमुँ।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?