20 छतसि बुद्धि मुँब्मैं खनिर मुँ? छ्वेर्बै ताँ लोमिंब्मैं खनिर मुँ? चु जुगर्बै ह्रब्-सेब्मैं खनिर मुँ? परमेश्वरजी ह्युलर्बै बुद्धि मुँब् प्हैंब्मैंलाइ आमादु आलइमुँ वा?
पुजुर तेबै प्लु धों तबै म्हि छाब् ग: चइ परमेश्वरए ताँ थेलेया चु ह्युलर्बै न्हुँ नेरो मुइए लोबइ लमा चइ थेबै ताँर च भोंसि तल् आखाँ। छतसि तोइ रोमैं रोल् आखाँ।
तलेबिस्याँ तारे परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ, धै चु ह्युलर्बै म्रुँलाइ बैरु भ्योंवाब्मुँ।
को-कोइ इपिक्युरि नेरो स्तोइकि ह्रब्-सेब्मैंज्यै या पावलने छलफल लइ। चमैं न्होंर्बै कति म्हिमैंइ “चु ल्हें पोंबै म्हिइ तो बिइमुँ जा?” बिसि ङ्योएमल। अरू म्हिमैंइ बिइ, “आगुए ह्युलर्बै देवतामैंए ताँ लरिब् धों ङ्हाँम्।” तलेबिस्याँ पावलइ येशूए बारेर नेरो म्हिमैं सिसि धबै सोगों तबै ताँमैं बिरिमल।
ह्युल बनेबै त्हे ओनोंन् परमेश्वरजी बनेबै सै म्रोंसि ताँन् म्हिमैंइ परमेश्वर खैब मुँ बिसि म्रोंल् योंइमुँ। परमेश्वरने खोंयोंन् बिलै तरिबै भों नेरो खीए बानि ब्योर आम्रोंबै सै मुँलेया म्हिमैंइ छेनाले क्होल् खाँम्। छतमा म्हिइ परमेश्वरलाइ ङो आसे बिबै निउँ लबै घ्याँ आरे।
“ङ बुद्धि मुँबै म्हि ग” बिसि मैंनाबिलेया चमैंल बुद्धि तिफुँइ आरे।
तलेबिस्याँ “बुद्धि मुँब् प्हैंब्मैंए बुद्धि ङइ नास लवाब्मुँ, धै बाठो प्हैंब्मैंइ लबै चाँजोमैं केर आफेब् लवाब्मुँ,” बिसि परमेश्वरजी खीए पबित्र छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
छतसि ओ अलि-अङाँमैं, परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ त्हाँब् भन्दा ओंसों क्हेमैं खैले छ्ह थोरिल बिसि मैंन्। क्हेमैं न्होंरि बुद्धि मुँब्मैं, भों मुँब्मैं नेरो चिब्मैं ल्हें आरेल।
दिलेया बुद्धि मुँब् प्हैंब्मैंलाइ फा पिन् लवाबै ल्हागिर परमेश्वरजी बुद्धि आरेब्मैंलाइ त्हाँइ, धै भों मुँब् प्हैंब्मैंलाइ फा पिन् लबर परमेश्वरजी भों आरेबै म्हिमैंलाइ त्हाँइ।
छले ह्युलर्बै म्हिमैंइ म्हि आच्हिबै म्हिमैंलाइन परमेश्वरजी ह्रोंसए के लबै ल्हागिर त्हाँइ। ह्युलर्बै म्हिमैंइ थेब ङ्हाँबै सैमैंलाइ केर आफेब् लवाबै ल्हागिर खीजी छ लब् ग।
दिलेया प्रभुजी ङ्योए निसाफ लमा खीए फिर बिश्वास आलब्मैं धोंलेन् ङ्यो या नास आतरिगे बिसि ङ्योलाइ तार झोंम्।
दिलेया परमेश्वरए फिर बिश्वासर भोंब्मैंए उँइँर ङ्यो बुद्धिए ताँमैं या पोंम्। ङ्योइ पोंबै बुद्धिए ताँमैं चु ह्युलर्बै आङिं, ह्युलर ग्याल्स लब्मैंउँइँले खबै या आङिं। (चु ह्युलर ग्याल्स लब्मैं नास तयाम्।)
चु ह्युलर ग्याल्स लब्मैंइ चु ताँ आक्होल। चमैंइ चु ताँ क्होस्याँ ताँन् भन्दा थेबै प्रभुलाइ क्रूसर आच्योवामल।
ह्रोंसैन ह्रोंसलाइ धोका आपिंन्: क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या “चु ह्युलर्बै बुद्धि मुँबै म्हि ङन् ग” बिसि मैंम् बिस्याँ क्ह्रोंसेंन्बै बुद्धि मुँबै म्हि तल् खाँरिगे बिसि च बुद्धि आरेबै म्हि धों तल् त्हुम्।
तलेबिस्याँ चु ह्युलउँइँले खबै बुद्धि परमेश्वरए उँइँर बुद्धि आरेब् धोंन् तब् ग। परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “बुद्धि मुँब् प्हैंब्मैंलाइ चमैंइ स्योर तेसि के लरिबै त्हेर्न खीजी क्हावाब्मुँ।”
परमेश्वरए म्हिमैंइ ह्युलर्बै म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ बिब क्हेमैंइ आसेइमुँ वा? ह्युलए निसाफ क्हेमैंना लल् त्हुम् बिस्याँ, च्युथिरि ताँमैं क्हेमैंना क्ह्रिमिंल् आखाँ वा?
ओ ब्यभिचारिमैं, चु ह्युलर्बै आछ्याँबै सैए फिर क्हेमैंए सैं ह्यास्याँ क्हेमैं परमेश्वरए ताँ आङिंब्मैं तम् बिब क्हेमैंइ आसे वा? परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंने प्रबै म्हिइ ह्रोंसलाइन परमेश्वरए शत्तुर लवाम्।