15 એને આંય જીં કોઅહુ ચ્યાલ નાંય જાંઉ, કાહાકા આંય જીં કોઅરા દારહું તી નાંય કોઉ, બાકી જ્યા માન ઘૃણા ઓઅહે, તીંજ આંય કોઅહુ.
તુમા યે વાતહે સાબિતી હેતા, એને તુમહે આગલ્યા ડાયહા કામહાથી રાજી હેતા, કાહાકા ચ્યાહાય તે ચ્યાહાન માઆઇ ટાક્યા એને તુમા ચ્યાહા કોબાર બોનાડતાહા.
આમીને તુમહાન ચાકાર નાંય આખું, કાહાકા ચાકાર નાંય જાંએ, કા માલિક કાય કોઅહે, બાકી તુમહાન માયે દોસ્તાર આખ્યાં, કાહાકા માયે જ્યો વાતો આબહા પાઅને વોનાયો, ચ્યો બોદ્યો તુમહાન આખી દેન્યો.
બીજહાવોય પ્રેમ કોઅના દેખાવો મા કોઅહા, ખારાબ હેય ચ્યા ધિક્કાર કોઆ, બાકી જીં હારાં કામ હેય તી કોઅતે રા.
તુમા યે વાતહેબારામાય જીં કાય માનતેહેં, તી તુમા તુમહે એને પોરમેહેરા વોચમાઅની વાત હેય, ધન્ય હેય તો, જ્યાલ તો આપહે મોનામાય ઠીક હોમજેહે, એને પોતાનાલ દોષી નાંય ઠોરવે.
એને જો આંય ખારાબ કામ કોઅહુ, તે આંય માની લાહુ કા મૂસા નિયમ હારાં હેય.
કાહાકા આપહે પાપી સ્વભાવ પવિત્ર આત્મા વિરોદ માય હેય, એને પવિત્ર આત્મા આપહે પાપી સ્વભાવા વિરુદમાય હેય, કાહાકા યે બેની દુશ્માન હેય, યાહાટી આપા ચ્યે હારેં કામે નાંય કોઅય હોકજે જ્યે આપા કોઅરા માગજેહે.
તેરુંબી પોરમેહેરાય જો પાક્કો પાયો ટાકલો હેય, તો મજબુત હેય, એને ચ્યાવોય યા શબ્દા સિક્કો છાપલો હેય, “પ્રભુ ચ્યા પોતે લોકહાન જાંઅહે,” એને “જીં કાદાબી પ્રભુ ભક્તિ કોઅહે ચ્યાલ ખારાબ કામ નાંય કોઅરા જોજે.”
તું હારાં કામ કોઅનારાહાવોય પ્રેમ કોઅતોહો, બાકી ખારાબ કામહાલ નફરાત કોઅતોહો, યાહાટી માયે, તો પોરમેહેરે, તુલ તો હાંગાત્યા વોચમાઅને નિવડીન આનંદના તેલથી તો અભિષેક કોઅયોહો.”
આમા બોદે બોજ વોખાત ચુકી જાજહે જો કાદો વચનામાય નાંય ચુકે, તે તી સંપુર્ણ માઅહું હેય, એને તો પોતે શરીરાવોય પુરે રીતેકોય કાબુ કોરાહાટી સક્ષમ હેય.
કોલહાક બિજા લોક જ્યાહાન તુમા જાંઅતાહા, ચ્યા નરકા એછે જાય રીયહા. ચ્યાહાન ચ્યે અનંત આગ્યેમાયને માહારી બોચાડી લા. એને બીજહાહાટી દયા દેખાડા. બાકી તેરુંબી ચ્યા હારકો પાપ કોઅનાથી બોચાંહાટી હાચવીન રા. ઓલેલોગુ કા ચ્યા ફાડકાહાલબી નફરત કોઆ જ્યાહાવોય ચ્યાહાય પોતાના પાપમય કામહાથી ડાગ લાવ્યાહા.