7 ચ્યાહાટી બોદહા હક્ક ચુકવી દા, જ્યા પાય કર લેયના હક્ક હેય ચ્ચાલ કર બોઅય દા, જ્યાલ જકાત જોજહે ચ્યાલ જકાત દા, એને જ્યાહાલ આદર દેઅના હેય, ચ્યાહાન આદર દા, એને જ્યાહાન માન દેઅના હેય, ચ્યાહાન માન દા.
પિત્તરે આખ્યાં, “હાં, તો દેહે.” જોવે પિત્તરા ગોઅમે યેનો, તોવે ચ્યા આખના પેલ્લાજ ઈસુય પિત્તરાલ પુછ્યાં, “ઓ સિમોન, તુલ કાય લાગહે? દુનિયા રાજા કોઅહા લોકહા પાયને કર લેતહા? ચ્યાહા પાહાહા પાયને કા બીજહા પાયને?”
ચ્યાહાય આખ્યાં, “કૈસરા” તોવે ચ્યે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જીં કૈસર રાજા હેય, તીં કૈસરાલ દિયા, એને જીં પોરમેહેરા હેય, તીં પોરમેહેરાલ દિયા.”
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “જીં કૈસરા હેય, તી કૈસરાલ દેય દિયા, એને જીં પોરમેહેરા હેય તી પોરમેહેરાલ દેય દિયા” એને તોવે ચ્યાહાન બોજ નોવાય લાગી.
કાય કૈસરાલ કર દેઅના આમે નિયમા વિરુદ હેય?”
ઈસુય ચ્યાહાન આખ્યાં, “તે જીં કૈસરા હેય, તી કૈસરાલ દા; એને જીં પોરમેહેરા હેય તીં પોરમેહેરાલ દા.”
એને ચ્ચે ચ્યા હુમે એહેકોયન ફિરાદી કોઅતા લાગ્યા કા, “આમહાય ખાત્રી કોઅયી કા ઈ માઅહું રોમી સરકારા વિરુદમાય લોકહાન ચોડવેહે, કૈસરાલ કર દેયના મોનાય કોઅહે, એને પોતે ખ્રિસ્ત, રાજા આખતા વોનાયાહા.”
તુમા પોતે કુટુંબા લોકહા હારકા યોકબીજાહાવોય પ્રેમ કોઆ, એને બીજહાન તુમહે કોઅતા હારાં માના.
યાહાટી કર બી દા, કાહાકા શાસન કોઅનારા પોરમેહેરા સેવક હેય, એને ચ્યા સદા યાજ કામામાંય લાગલા રોતહા.
બાકી ઈ તુમહેહાટી બી હેય, તુમા યોકાયોક માટડા પોત-પોતાની થેઅયેલ પોતાના હારકો પ્રેમ કોઆ, એને થેઅયોબી પોતાના માટડા આદર કોએ.
ઓ ચાકારાહાય, દોરતીવોય જ્યા તુમહે દુનિયાવાળા ઘોણી હેય, સાવધાનીકોય ચ્યાહા આદર એને સન્માન કોઆ, કેવળ દેખાવો મા કોઅહા, તુમહામાય હર યોકાલ બિઅતા એને કાપતા જેહેકેન ખ્રિસ્તા, આગના માનતાહા તેહેકેન દોણ્યાબી આગના માના જોજે.
એને ચ્યાઆરે ગોઅહે-ગોઅહે જાયને આળહી બોની જાહે, એને આળહીજ નાંય બાકી બિજા લોકહા બારામાય ચુગલી કોઅતી રોહે, એને બીજહા કામામાંય રુકાવાટ કોઅહે, એને ઓહડયો વાતો કોઅહે જ્યેહેલ નાંય કોઅરા જોજે.
જ્યા મંડળી વડીલ ચ્યાહા કામ હારેરીતે કોઅય રીઅલા હેય, ચ્યાહાન યોગ્ય માનપાન એને પુરતી મોદાત કોઅરા જોજે, ખાસ કોઇન જ્યા લોક જ્યા પોરમેહેરા વચન હિકાડતાહા એને પ્રચાર કોઅરાહાટી કઠીણ મેઅનાત કોઅતાહા.
જોલા વિસ્વાસી લોક જ્યા ગુલામ ચાકાર હેય, ચ્યે ચ્યાહા દોણહયાલ બોદી રીતે ચ્યાહા આદર કોઅરા જોજે, જેથી બિજા લોક પોરમેહેરા એને આમહે શિક્ષણા નિંદા નાંય કોઅય.
તેહેકેનુજ ઓ માટડાહાંય, તુમાબી પોતાના થેઅયેઆરે હોમાજદારીથી રોજા, એને ચ્યેહે દિયાન રાખા, કાહાકા ચ્યો તુમહેથી નોબળ્યો હેત્યો, યાહાટી તુમા ચ્યેહે આદર કોઆ. ઈ હોમજીન કા આમા બેની જીવના વરદાના વારીસ હેજે, જ્યેથી તુમહે પ્રાર્થનાયે માય રુકાવાટ નાંય યેય.