17 જીં તુમહેઆરે ખારાબ કોએ, ચ્યાઆરે ખારાબ નાંય કોઅના, જ્યો વાતો બોદા લોકહા નોજરેમાય હાર્યો હેય, ચ્ચોજ વાતો કોઅરાહાટી કોશિશ કોઆ.
તોવે તું તીં દાન દેવાળામાય થોવી દે, એને જાયને પેલ્લા ચ્યા માઅહા આરે હોમજી લાં જો એને તોવે યેઇન તીં બેટ ચોડાવ.
બાકી આંય તુમહાન ઈંજ આખતાહાવ કા, દુષ્ટા બોદલો નાંય લેઅના, બાકી જો કાદો તો જમણા ગાલાવોય થાપડે કોઇન ઠોકે, તે બિજો ગાલ બી ચ્યાએછે ફીરવી દે.
ઓ વાહલાહાય, બોદલો મા લાહા, બાકી પોરમેહેરાલ બોદલો લા દા, કાહાકા પવિત્રશાસ્ત્રમાય પોરમેહેર આખહે, “બોદલો લેઅના મા કામ હેય, આંય બોદલો લિહીં.”
યાહાટી ભલે તુમા જીં કોઅતેહે તી હારાં હેય બાકી જો કાદાં ચ્યાલ ખારાબ માનહે, તે તી નાંય કોએ.
અવિસ્વાસ્યાહા આરે વાત કોઅરાહાટી મિળનારા બોદા મોકા હારી રીતીકોય ઉપયોગ કોઆ, એને ચ્ચાહા આરે બુદ્ધિકોય વ્યવહાર કોઆ.
જ્યેં થી અવિસ્વાસી માઅહું તુમહે વ્યવહાર એઇન આદર કોએ, એને તુમહાન જીં વસ્તુ ગોરાજ હેય ચ્યેહાટી બીજહા આધારે નાંય જીવા પોડે.
દિયાન દા કા કાદે તુમહેઆરે ખોટાં કોઅયા ઓરી, તો ચ્યા બોદલામાય ચ્યા ખોટાં નાંય કોઅના, બાકી તુમા સાદા વિસ્વાસી લોકહા એને બોદહાહાટી હારાં કામ કોઅરાહાટી કોશિશ કોઆ.
બોદી જાતી ખારાબી પાઅને દુઉ રોજા.
ચ્યાહાટી મા સલાહ હેય કા જુવાન વિધવા થેએયો વોરાડ કોઅય, એને પાહહાન જન્મો દેય, એને ગુઉ હાંબાળે, એને કાદાબી વિરુદી લોકહાન બુલ કાડના મોકો નાંય દેય.
અવિસ્વાસી લોકહાવોચમાય તુમહે જીવન હારાં રા જોજે, કાહાકા જ્યાથી કા જ્યા બારામાય ચ્યે તુમહાન ખારાબ માનીન તુમહે નિંદા કોઅતેહે, ચ્યે તુમહે હારેં કામે દેખીન ઈસુ પાછા યેયના દિહામાય પોરમેહેરા મહિમા કોએ.
એને અંતકરણ બી શુદ્ધ રાખા, યાહાટી કા જ્યેં વાતહેબારામાય તુમહે બદનામી ઓઅહે ચ્યાહા બારામાય ચ્યે, જ્યેં ખ્રિસ્તામાય તુમહે હાર્યે ચાલચલને અપમાન કોઅતેહે, શરમાય જાય.
ખારાબા બોદલે ખારાબ મા કોઅહા નાંય નિંદા બોદલે નિંદા કોઅના, બાકી યા ઉલટાં બોરકાતુજ દા કાહાકા પોરમેહેરે તુમહાન યાહાટીજ હાદ્યાહા, જો તુમા એહેકેન કોઅતાહા તે પોરમેહેર તુમહાનબી બોરકાત દેઅરી.