16 યોક-બિજા આરે મેળમિલાપ રાખા, અભિમાની નાંય બોના, બાકી ગરીબાહા આરે સંગતી રાખા, પોતાલુજ બુદ્ધિમાન નાંય હોમાજના.
કા આંદળે દેખતેહે એને લેંગડે ચાલતે ફીરતેહે, કોડળેં હારાં કોઅવામાય યેતહે એને બોઅરે વોનાતેહે, મોઅલે જીવતે ઊઠતેહે એને ગરીબાહાલ હારી ખોબાર આખવામાય યેહે.
કાહાકા ગોરીબ લોક તુમહેપાય કાયામ રોઅનારાજ હેતા બાકી આંય તુમહેઆરે કાયામ નાંય હેતાઉ.
બાકી તું ખાઅના ખાવાડે, તોવે તું ગોરીબાહાલ, ઠોટયાહાલ, અપંગાહાલ, લેંગડયાહાલ એને આંદળહાલ હાદા.
તોવે ચ્યે શિષ્યહા એછે એઇન આખ્યાં, “ધન્ય હેય તુમા, જ્યેં ગોરીબ હેય, કાહાકા પોરમેહેરા રાજ્ય તુમહે હેય.
એને બોરહો કોઅનારાહા મંડળી યોક જીવ એને યોકા મોના આતી, ઓલે લોગુ કા કાદોજ પોતા મિલકાત પોતા નાંય આખતો આતો, બાકી ચ્યાહાય ચ્યાહાપાય જીં કાય આતાં તી બોદા યોખઠા કોઅયા.
હાચ્ચાં ઈ હેય, ચ્યો તે અવિસ્વાસી લીદે તોડવામાય યેન્યો, બાકી તું બોરહાકોય બોની રોહે યાહાટી અભિમાની નાંય, બાકી પોરમેહેરા બિક રાખ.
ઓ વિસ્વાસી બાહાહાય, એહેકોય નાંય ઓઅઇ કા તુમા પોતાનાલ બુદ્ધિમાન હોમજી લા, યાહાટી આંય તુમહાવોય ઓ ભેદ પ્રગટ કોઅરા માગહુ, કા જાવ લોગુ બોદા ગેર યહૂદી લોક પોરમેહેરા પાહે ફિરી યેય, તાંવ લોગુ કોલહાક ઈસરાયેલ લોકહા મોન કોઠાણ બોની રોય.
કાહાકા આંય ચ્યા સદા મોયા લીદે જીં માન મીળહ્યા, આંય તુમા બોદહાલ ઈ આખતાહાવ કા, તુમા પોતાલ બોજ મોઠા મા હોમજાહા, બાકી પોરમેહેરાય તુમહાન જોલહો બોરહો દેનહો, ચ્યાનુસાર પોતાલ નમ્ર હોમજાં.
આંય પ્રાર્થના કોઅતાહાંવ કા પોરમેહેર તુમહાન ધીરજ એને પ્રોત્સાહન દેય, જેથી તુમા ઈસુ ખ્રિસ્તા અનુસરણ કોઇન આપસમાય એકતામાય રોય હોકા.
નાંય, કોવેજ નાંય, આપા જોવે પાપાહાટી મોઅઇ ગીયે તે આપહાન પાપ કોઅરા નાંય જોજે.
ઓ વિસ્વાસી બાહાબોઅયેહેય, આંય આમહે પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તા નાવામાય તુમહાન વિનાંતી કોઅતાહાંવ, કા તુમહે વોચમાય ફુટ નાંય પોડે બાકી યોક-બિજા આરે મેળમિલાપ રાખીન એકતામાય રા.
કાદોબી પોતાનાલ દોગો નાંય દેય, જો તુમહેમાઅને જો કાદોબી યા દુનિયા નોજરેમાય પોતે જ્ઞાની હોમજે, તે તો દુનિયા લોકહામાય મૂર્ખ બોને, યાહાટી કા તો પોરમેહેરા નોજરેમાય જ્ઞાની બોની જાય.
લોક આમહાન મૂર્ખ હોમાજતાહા, કાહાકા આમા ખ્રિસ્તા પ્રચાર કોઅજેહે, બાકી તુમા તુમહે બારામાય ઈ હોમાજતાહા કા આમા બુદ્ધિમાન વિસ્વાસી હેય, આમા નોબળા હેજે એને તુમા બળવાન હેય, તુમહાન આદર મિળી રિઅલો હેય, એને આમહે તિરસ્કાર ઓઅય રિઅલો હેય.
આંય તુમહાન શરમાવાહાટી ઈ આખતાહાવ, કાય તુમહેમાય યોકબી ઓકલ્યેવાળો નાંય મીળે, જો આપહે વિસ્વાસી બાહાહા ન્યાય કોઅય હોકે?
જો કાદો હોમજેહે કા આંય કાયતેબી જાંઅતાહાંવ, તે તો આમી લોગુ નાંય જાંએ કા કેહેકેન જાંઅરા જોજે.
આમી, ઓ બાહાહાય એને બોઅયેહેય, આનંદામાય રા, સિદ્ધ ઓઅતા જાયા, યોકબિજાલ ઈંમાત દા, યોકાજ વિચારા બોના, મિળીન રા, એને પ્રેમ એને શાંતીદાતા પોરમેહેર તુમહેઆરે રોઅરી.
દિયાન રાખા કા તુમા ખ્રિસ્તા હારી ખોબારે હારકા જીવન જીવા, એને આંય તુમહે ઈહીં યેયન તુમહાન મિળું કા નાંય મિળું, પાછે દુઉરે તુમહે ખોબાર વોનાયુ, તેરુ તુમહે બારામાય ઓહડી ખોબાર મિળાં જોજે કા તુમા યોકુજ વિચાર રાખીન એને યોકમોન ઓઇન હારી ખોબારે બોરહાહાટી મેઅનાત કોઅતે રા.
તેરુંબી. આપા ચ્ચા નિયમાહા નુસાર આગલા વોદતા રા, જીં આપહાય આમીલુગુ માનલા હેય.
આંય યુઓદિયાલ એને સન્તુખેલ બી વિનાંતી કોઅતાહાંવ, કા ચ્ચો પ્રભુમાંય એકતામાય રોય.
તુમહે જીવનમાય લોબ નાંય રા જોજે, એને જીં તુમહેપાય હેય, ચ્યામાય આનંદિત રા, કાહાકા પોરમેહેરે પોતે આખ્યાહા, “આંય તુલ કોદહીજ નાંય છોડું, એને તુલ આંય કોદહીજ દુર નાંય કોઅઉ.”
સેલ્લે, આંય તુમા બોદહાન ઈ આખા માગહુ, કા એકતામાય રા, યોકબીજા કાળજી કોઆ, યોકબીજાઆરે બાહા-બોઅહી હારકો પ્રેમ કોઆ, યોકબીજાહાટી માયાળુ બોના, એને યોકબીજાઆરે નમ્ર બોના.
જ્યા લોક તુમહાન હોઅપલા ગીયહા, ચ્યા લોકહાવોય યોક ઓદિકાર્યા હારકો મા બોનહે, બાકી ચ્યાહાહાટી યોક હારો નમુનો બોન.
માયે પેલ્લા બી મંડળી લોકહાન પત્ર લોખલાં, બાકી દિયુત્રિફેસ મા વાતો માના મોનાય કોઅહે, કાહાકા તો સાદા પોતેજ મંડળી આગેવાન બોના માગહે.