20 હાચ્ચાં ઈ હેય, ચ્યો તે અવિસ્વાસી લીદે તોડવામાય યેન્યો, બાકી તું બોરહાકોય બોની રોહે યાહાટી અભિમાની નાંય, બાકી પોરમેહેરા બિક રાખ.
આંય તુમહાન આખતાહાવ, તો પેલ્લો નાંય, બાકી જકાતદાર હેય પોરમેહેરા હામ્મે ન્યાયી બોનીન એલા ગોઓ ગીયો; કાહાકા જો માઅહું મોઠા બોના માગે, તો વાહનો બોની એને જીં માઅહું પોતાલ વાયહાના ગોણે, તો મોઠો બોની.”
બાકી જોવે યહૂદી પાઉલા વિરુદ એને નિંદા કોઅરા લાગ્યા, તોવે ચ્યાય પોતાના ફાડકે ઝટકિન ચ્યાહાન આખ્યાં, “યા ડોંડ તુમાંજ બોગવાહા, આંય તે નિર્દોષ હેતાંવ, આમીને આંય ગેર યહૂદી લોકહામાય પોરમેહેરા સંદેશ પ્રચાર કોઅહી.”
તોવે ડાળખીવોય અભિમાન નાંય કોઅના, એને જો તું અભિમાન કોઅહે તોવે યાદ રાખ કા ડાળખી મુળહાન નાંય, બાકી મુળ ડાળખ્યેહેન સાંબાળેહે.
કાહાકા જોવે પોરમેહેરાય પેલ્લેથી ડાળખ્યો આત્યો ચ્ચેહેવોય દોયા નાંય કોઅયી, તે તો તુમહાવોય બી દોયા નાંય કોઅરી.
યોક-બિજા આરે મેળમિલાપ રાખા, અભિમાની નાંય બોના, બાકી ગરીબાહા આરે સંગતી રાખા, પોતાલુજ બુદ્ધિમાન નાંય હોમાજના.
કાહાકા આંય ચ્યા સદા મોયા લીદે જીં માન મીળહ્યા, આંય તુમા બોદહાલ ઈ આખતાહાવ કા, તુમા પોતાલ બોજ મોઠા મા હોમજાહા, બાકી પોરમેહેરાય તુમહાન જોલહો બોરહો દેનહો, ચ્યાનુસાર પોતાલ નમ્ર હોમજાં.
એને કોલહાક યહૂદી લોક પોરમેહેરા પ્રતિ બોરહો કોઅનારા નાંય આતા, તે કાય ઓઅયા, તે કાય ચ્યા મતલબ ઈ હેય કા પોરમેહેર ચ્ચાઆરે કોઅલા ગીઅલા પોતાના વાયદા પુરાં કોઅનામાય અવિસ્વાસીયોગ્ય ઓઅરી?
યાહાટી જીં માઅહું એહેકોય આખહે, કા મા પોરમેહેરાવોય બોરહો મજબુત હેય, તે ચ્યાલ હાચવીન રા જોજે, કાય એહેકેન નાંય ઓએ કા અચાનક લોબી બોનીન પાપ નાંય કોએ.
ઓ બાહાહાય, આંય તુમહાન તીજ હારી ખોબાર યાદ કોઆડુહું, જીં માયે પેલ્લા બી તુમહાન આખ્યેલ, જીં હારી ખોબારેવોય તુમહાય બોરહો બી કોઅલો એને ચ્યા બોરહામાય બોની બી રીઅલે હેય.
હાચવીન રા, બોરહો કોઅનામાય બોની રા, હિંમતવાળા માઅહું બોના, બોરહામાય મજબુત બોના.
યા મતલબ ઈ નાંય કા આમા તુમહે બોરહાવોય આમહે ઓદિકાર ચાલાડજે કાહાકા તુમા પોતાના બોરહામાય મજબુત ઉબલા હેતા. યાહાટી આમા તે તુમહેજ આનંદાહાટી તુમહેઆરે કામ કોઅનારા હેજે.
યાથી આમા હર યોક વિરોદાલ, ચ્યા હર યોક મોઠયો-મોઠયો વાતો કોઅનારાલ, જીં પોરમેહેરા જ્ઞાના વિરુદ માથાં ઉઠાવેહે, તોડી પાડજેહે એને હર યોક વાદવિવાદ કોઅનારાલ ખ્રિસ્તા આગના પાળનારો બોનાડી દેજહે.
યાહાટી મા પ્રિય વિસ્વાસ્યાહાય, જેહેકેન તુમા કાયામ મા વાત માનતેહેં, તેહેકેન આમીબી મા તુમહેઆરે રોઅનાથી વોદારી મા તુમહેઆરે નાંય રોઉં તેરુંબી તુમા બોદા બિઅતે એને કાપતેહેં એહેકેન ચ્ચા કામહાલ કોઅતા જાં જીં ચ્ચા લોકાહાહાટી ઉપયોગી હેય જ્યાહાન પોરમેહેરાય બોચાવી લેદલા હેય.
એને ચ્ચામાય ઉંડે ઉતતે જાં, એને વોદતે જાં, એને જેહેકેન તુમહાન હિકાડયાહા તેહેકેન બોરહો કોઅનામાય મજબુત બોનતે જાં, એને વોદારી ને વોદારી ધન્યવાદ કોઅતે રા.
તો પોરમેહેરા વિરોદ કોઅરી એને જ્યાહાલ દેવો માનીન ભક્તિ કોઅતાહા ચ્યાહા વિરોદ કોઅરી તો એહેકેનબી જાહેર કોઅરી કા તોજ મોઠામાય મોઠો પોરમેહેર હેય એને પોરમેહેરા દેવાળામાય બોહરી.
યા દુનિયા મિલકાતવાળા હેય ચ્યાહાન આદેશ દે કા ચ્યા ફુલાય નાંય જાય, એને પારવાય જાનારા પોયહાવોય આશા નાંય કોએ, બાકી પોરમેહેરાવોય આશા કોએ, જો આપહે આનંદાહાટી બોદ્યો વસ્તુ દેનલ્યો હેય.
ઓ બાહાબોઅયેહેય, હાચવીન રા, કા તુમહેમાય ઓહડા ખારાબ એને બોરહા વગરના મોન નાંય રોય, જો જીવતા પોરમેહેરાલ મોનાય કોઅઇ દેય.
યાહાટી ઈ વાત હાચ્ચી હેય કા બોરહો નાંય કોઅના લીદે ચ્યા જાય નાંય હોક્યા.
યાહાટી આમા ચ્યા આરામા જાગામાય જાંહાટી પુરી ઇંમાતથી કોશિશ કોઅતે, કાય એહેકેન નાંય ઓએ, કા ચ્યા લોકહા હારકા આપા પોરમેહેરા આગના નાંય પાળવાથી ચ્યા જાગામાય જાંહાટી રોય જાજે.
ઈસરાયેલા ચ્યા લોક, જ્યાહા વોચમાય પેલ્લીવાર હારી ખોબારે ઘોષણા કોઅલી ગીયેલ, ચ્યે આરામા જાઅનામાય જાય નાંય હોક્યે કાહાકા ચ્યાહાય પોરમેહેરા આગના નાંય માની, બાકી લોકહાન ચ્યા આરામા જાગામાય જાંહાટી આમીબી મોકો હેય.
તુલ બોરહો હેય કા યોકુજ પોરમેહેર હેય, તે તું હારાં કોઅતોહો, બુતડે બી બોરહો રાખતેં, એને બીઈન કાપતેહેં.
બાકી પોરમેહેર આમહાન ઓહડી ખારાબ ઇચ્છાયેહે વિરુદ ઉબા ઓઅરાહાટી આજુબી સદા મોયા કોઅહે યાહાટી પવિત્રશાસ્ત્રમાય ઈ લોખલાં હેય કા, “પોરમેહેર ઘમંડયાહાન વિરુદ કોઅહે, બાકી નમ્ર માઅહાવોય સદા મોયા કોઅહે.”
જોવે તુમા, ઓ આબા આખીન ચ્યાલ પ્રાર્થના કોઅતાહા, તે યે વાતેલ યાદ રાખા, કા તો પક્ષપાત કોઅયા વોગાર, હર યોક માઅહા કામહા પરમાણે ન્યાય કોઅહે, યાહાટી જોવે તુમા દોરત્યેવોય પારદેશી બોનીન રોતહા, તે ચ્યા દાક રાખીન પોતાના જીવન જીવા.
માયે ઈ વાયહાના પત્ર સિલવાનુસા મોદાતકોય લોખ્યાં એને તુમહાન દોવાડયાહા. આંય ચ્યાલ ખ્રિસ્તામાય બોરહાવાળો બાહા રુપામાય માનતાહુ. મા યાલ લોખના મોતલાબ તુમહાન ઈંમાત દેઅના એને ખાત્રી કોઆડના હેય કા જો કાયબી તુમા અનુભવ કોઅય રીયહા, તો આસલીમાય તુમહેહાટી પોરમેહેરા સદા મોયા ભાગ હેય, યે મોયામાય ટિકિ રા.
મજબુત બોરહાહાતે ચ્યા સામનો કોઆ, કાહાકા તુમા જાંઅતેહે કા યા દુનિયામાય તુમહે આર્યા વિસ્વાસી યે પરમાણે દુઃખ બોગવી રીયહા.
ચ્યેય જોલી પોતા બોડાય એને મોજ્યા કોઅયી, તોલા ચ્યેલ વોદારી પીડા એને દુઃખી કોઆ, તી બાબેલ શેહેર પોતાના મોનામાય આખહે, “આંય યોક રાણી હારકી લોકહાવોય રાજ્ય કોઅહી, આંય વિધવા નાંય હેત્યાઉ, એને આંય કોયદિહી શોક નાંય મોનાઉં.”
તું એહેકેન આખતોહો કા આંય માલદાર હેતાઉ, એને માન જોજે તી બોદા કાય હેય, બાકી તું નાંય જાંએ કા ઈ હાચ્ચાઇ કાય હેય, યેવોય તરસ યેય ઓહડો હેય, કાહાકા તું ગોરીબ હેતો, એને તોપાય ડોગલેં નાંય હેય, એને તું આંદળો હેય.