29 યાહાટી ચ્ચા બોદા પ્રકારા અધર્મ ખારાબ કામે, એને લોબ, એને દુશ્માની વિચારાહાકોય બોરાય ગીયા, એને ડાહ, એને ખૂન, એને જગડા, એને છલ, એને ઓદરાયેથી ભરપુર ઓઈ ગીયા, એને ચુગલ્યો કોઅનારે,
બાકી આંય તુમહાન ઈ આખતાહાવ કા જો કાદો પોતા થેઅયેલ વ્યબિચાર સિવાય કાદા બિજા કારણથી ફારગાતી દેય, તે તો ચ્યેલ વ્યબિચાર કોઆડેહે, એને જો કાદો ફારગાતી દેનલ્યે આરે વોરાડ કોએ તે તો પોતે વ્યબિચાર કોઅહે.”
જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય: “પોરમેહેરા નોજારેમાય કાદોજ ન્યાયી નાંય હેય, યોકબી નાંય.
કાહાકા માન બિક હેય, કાય એહેકેન નાંય ઓએ, કા આંય યેયન જેહેકેન એઅરા માગુ, તેહેકોય તુમા નાંય દેખાય, એને માન બી તુમા નાંય એઅરા માગેત તેહેકેનુજ એએ. કા તુમહેમાય જુલાના, આડાઇ, રોગ, વિરુદ, રોગવાના, ચુગલી, અભિમાન એને ધાંદલ, ઈ નાંય રોય.
એને મંડળી સેવાકાહા થેએયોબી માનાપાના લાયકે રા જોજે, દોષ થોવનારી નાંય રા જોજે, બાકી હાચવીન વ્યવહાર કોઅનારી, એને બોદી વાતહેમાય ઈમાનદાર રા જોજે.
કાહાકા આપાબી વિસ્વાસી બોના પેલ્લા, મૂર્ખ, પોરમેહેરા આગના નાંય માનનારા, લોકહાકોય છેતરાય ગીઅલા આતા, એને બોદયે જાત્યે ખારાબ કામે કોઅરાહાટી એને જ્યાહાકોય મોજશોક કોઅતા આતા. આપા આગલ્યા સમયમાય જુઠો વેવહાર કોઅનામાય એને ઈર્ષા કોઅનામાય કાડતા આતા, એને લોક આપહાન નાકાર કોએ, એને આપા લોકહાન નાકાર કોઅજે.