14 ધન્ય હેય ચ્યા, જ્યે પોતાને ફાડકે ગેટા લોયાથી દોવી લેતહેં, કાહાકા ચ્યાહાન શેહેરા બાઆવા માઅને જાઅના એને જીવના જાડાવોયને ફળ ખાઅના ઓદિકાર રોય.
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન પાછા આખ્યાં, “આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, ગેટહા બાઅણા આંય હેતાઉ.
બાઅણા આંય હેતાઉ, માયેમાઅને રોઇન માજે યેહે ચ્યા પોરમેહેર તારણ કોઅરી, એને માજે એને બાઆ યે-જાં કોઅરી એને ચ્યાલ ખાંહાટી ચારો મિળી.
જોવે તુમા માયેવોય પ્રેમ કોઅતાહા, તોવે મા આગના પાળહા.
ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “વાટ એને હાચ્ચાં એને અનંતજીવન આંયજ હેતાંવ, માયે વોગાર કાદો પોરમેહેર આબહાપાય નાંય જાય હોકે.
કાય તું આમહે વડીલ યાકૂબા કોઅતો મોઠો હેય, ચ્યેજ આમહાન ઈ વેએય દેનહી, એને ચ્યે પોતે એને ચ્યા પાહાહાય એને ડોબહાય પિદાં?”
કાદા સુન્નત ઓઅલા હેય કા નાંય યાકોય કાય ફેર નાંય પોડે, બાકી પોરમેહેરા આગના પાળના બોજ જરુરી હેય.
બાકી હાચવીન રા, એહેકેન નાંય ઓઅરા જોજે, કા તુમહે ઓ સુટકો પોરમેહેરાવોય બોરહો કોઅનામાય નોબળા લોકહાહાટી પાપ કોઅના કારણ નાંય બોને.
કાહાકા બિજા પ્રેષિત એને પ્રભુ બાહા યાકૂબ એને યહૂદા એને કેફા ચ્યાહા પોતાની થેએયેહેલ આરે લેય જાતહા જોવે ચ્યા મુસાફરી કોઅતાહા, તે આમહાનબી ઓ ઓદિકાર હેય કા કાદી વિસ્વાસી થેએયે આરે વોરાડ કોઇન પોતાની થેએયેહેલ આરે લેય ફિરજે.
જો તુમા ઈસુ ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅતેહે, તે પાછે યે વાતેકોય કાય ફેર નાંય પોડે કા તુમહે સુન્નત ઓઅલા હેય કા નાંય, બાકી ઈ વાત મહત્વા હેય કા તુમા ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅતેહે એને પોરમેહેરાવોય એને બિજા લોકહાવોય પ્રેમ કોઅતેહે.
એને જો કાદો ખ્રિસ્તાવોય ઓહડી આશા રાખહે, તો પોતે એહેકોય પવિત્ર બોનહે જેહેકોય ખ્રિસ્ત પવિત્ર હેય.
પોરમેહેરાવોય પ્રેમ કોઅના મતલબ ઓ હેય કા ચ્યા આગના પાળના, એને ચ્યા આગના પાળના કઠીણ નાંય હેય.
જો વોનાયાંહાટી તિયાર હેય તો વોનાય લેય, કા પવિત્ર આત્મા મંડળ્યેહેન કાય આખહે, “જ્યા લોક જીત મેળાવતાહા, ચ્યાહાન આંય જીવન દેનારા જાડા ફળ ખાંહાટી પરવાનગી દિહી, જીં પોરમેહેરા હોરગા વાડયેમાય હેય.”
શેહેરા ચોમખી યોક બોજ ઉચો કોટ આતો, એને કોટા બાર બાઅણે આતેં એને બોદા બાઅણાહાવોય હોરગા દૂતહા પાહારો આતો, એને બાર બાઅણાહાવોય ઈસરાયેલા બાર કુળહા નાંવે લોખલે આતેં.
બાકી કાયબી ખારાબ તાં પ્રવેશ નાંય કોઅરી, કાદાબી ઓહડા માઅહું જીં લાજારવાણહા કામ કોઅહે કા જુઠા બોલહે તાં પ્રવેશ નાંય કોઅરી. બાકી કેવળ જ્યા લોકહા નાંવ ગેટા જીવના ચોપડયેમાય લોખલે હેય ચ્યેજ જાય હોકી.
નોય ચ્યા શેહેરા સડકે વોચમાઅને વોવહે, એને નોયે ચારે પાહી જીવન દેનારે જાડેં આતેં, ચ્યાહાન બારા જાત્યે ફળ લાગતેહે, એને ચ્યે દર મોયને આલાગ-આલાગ પ્રકારા ફળે દેતહેં, એને ચ્યા જાડા પાને દવા હેય જીં બોદી જાતી લોકહા બિમારી હારાં કોઅરાહાટી વાપારતેહે.
“એએ, આંય નોક્કી યેનારો હેય! ધન્ય હેય તીં, જીં કાદાં યે ચોપડયેમાયને ભવિષ્યવાણી વાતો પાલન કોઅહે.”
તોવે માયે ચ્યાહાન આખ્યાં, “ઓ માલિક, આંય નાંય જાંઆવ બાકી તું જાંઅતોહો.” પાછો ચ્યાય માન આખ્યાં, “યેં ઉજળેં ડોગલેં પોવલા ચ્યા લોક હેય જ્યાહાય બોજ મોઠા સતાવા અનુભવ કોઅલો હેય, ચ્યાહાય ગેટા લોયાકોય પોત-પોતાલ પોરમેહેરા નોજરેમાય શુદ્ધ બોનાવી લેદલા હેય.”