11 જો કાદોબી ખારાબ એને ગંદે કામે કોઅહે, ચ્યાલ ખારાબ એને ગંદે કામે કોઅયાજ કોઅરા દા. તેહેકેનુજ જો કાદોબી હારેં એને પવિત્ર કામે કોઅહે, ચ્યાલ ચ્યાહા હારેં એને પવિત્ર કામે કોઅયાજ કોઅરા દા.”
પોરૂષી લોકહા પાયને દુઉ રા, એલા આંદળા વાટ દેખાડનારા હેતા, જોવે આંદળા આંદળાલ લેય જાય તોવે બેની ખાડામાય પોડી.
વાટે મેરાવોય ચ્યે યોક અંજીરા જાડ દેખ્યાં એને ચ્યા પાહી ગીયો, બાકી પાલાંજ દેખાયાં, તોવે ઈસુવે જાડાલ આખ્યાં, “આમી પાછે તુલ કોઅઇ દિહી, ફળ નાંય લાગરી” અંજીરા જાડ તારાતુજ ઉખાય ગીયા.
જોવે ચ્યો વેચાતાં લાં જાત, તોવે વોવડો યેય પોઅચ્યેલ, એને જ્યો તિયારી આત્યો, ચ્યો ચ્યાઆરે વોરાડા ગોઆમાય જાત્યો રિયો એને બાઅણા લાવી લેદા.
ચ્યાથી તુમા તુમહે હોરગ્યા આબહા પોહા બોનહા કાહાકા પોરમેહેર હારાં એને માઠાં લોકહાવોય દિહી દેહે, એને ન્યાયી એને અન્યાયી લોકહાહાટી પાઆઈ પાડહે.
ધન્ય હેય ચ્યે, જ્યાહાન ન્યાયપણા જીવન જીવાહાટી મોઠી ઇચ્છા હેય, કાહાકા પોરમેહેર ચ્યાહાન તૃપ્ત કોઅરી.
ઈસુવે ચ્યાહાન પાછા આખ્યાં, “આંય જાય રિઅલો હેતાંવ, એને તુમા માન હોદહા એને તુમા તુમહે પાપહા માફ ઓઅયા વોગાર મોઅઇ જાહા, એને આંય જાં જાય રિઅલો હેતાંવ, તાં તુમા નાંય યી હોકહા.”
એને તો ચ્યા મંડળીહાટી મોઅઇ ગીયો, જેથી તો આપહાન પરિપૂર્ણ બોનાવી હોકે, એને આપા બોદહાન ચ્યા હજરીમાય લેય યેય હોકે, જ્યામાય કાયજ દોષ, કા પાપ કા કોઅહીજ ઓહડી ખારાબ વાત નાંય રોય બાકી પવિત્ર એને નિર્દોષ રોય.
બાકી પોરમેહેરાય આમી ખ્રિસ્તાલ માઅહું બોનાડીન એને ચ્યા હુળીખાંબાવોય મોરણાકોય મેળમિલાપ બોનાડ્યા, જ્યાકોય તો તુમહાન પવિત્ર, દોષવોગાર એને બુલવોગાર બોનાડીન પોરમેહેરા હામ્મે ઉબે કોએ.
બાકી ખારાબ એને છેતારનારા લોક આજુ વોદારી ખારાબ કામે કોઅરી એને બિજા લોકહાન છેતરી એને બિજા લોક ચ્યાહાન છેતરી.
પોરમેહેર તુમહે હાંબાળ કોઅરા યોગ્ય હેય, કા તુમા પાપમય જીવના લીદે પોડી નાંય જાય, તો તુમહાન મહિમામય પોરમેહેર એટલે પોતાનાપાય લેય યેઅના માય એને તુમહાન નિર્દોષ એને આનંદથી પરિપૂર્ણ કોઅના યોગ્ય હેય.
એને આકાશામાઅને લોકહાવોય મોઠયો-મોઠયો ગાર્યો પોડયો, યોક ગારી વજન પોચહા કિલો ઓલા આતા, યા લીદે લોકહાય પોરમેહેરા નિંદા કોઅયી, કાહાકા પોરમેહેરાય ચ્યો આબદા ચ્યાહાવોય દોવાડલ્યો આત્યો. જ્યો લોકહાન સહન કોઅરા પોડયો.
કાદાબી જીં પોરમેહેરા હારાપા આધીન હેય, ચ્યે બોદે શેહેરામાય નાંય રોય, પોરમેહેર એને ગેટા રાજગાદી શેહેરામાય રોય, એને પોરમેહેરા સેવક ચ્યા ભક્તિ કોઅરી.