16 “હાય, હાય, ઓ મોઠા શેહેર, જી મલમલ એને જાંબળ્યા, લાલ રોંગા ફાડકાહાકોય એને હોના, ઇરા એને મોતી કોઇન સોબા કોઅલી આતી.
તોવે પવિત્ર આત્મા મોદાતે કોય હોરગ્યો દૂત માન ઉજાડ જાગામાય લેય ગીયો, માયે તાં યોક થેએ દેખી જીં લાલ રોંગા જંગલી જોનાવરાવોય બોઠલી આતી, ચ્યા હાત ટોલપે એને દોહો હિંગે આતેં, ચ્યા પુરા શરીરાવોય ચ્યાહા નાંવ લોખલે આતેં જ્યેં પોરમેહેરા નિંદા કોઅતેહે.
તી થેએ જાંબળ્યા એને લાલ ફાડકે પોવલે આતી, એને હોના એને હિરા મોતી કોઇન સોબા કોઅલી, એને જ્યે જમણા આથામાય હોના વાટક્યેમાય ચ્યે દારવા કોય બોઆલો ગિલાસ દોઅલો આતો, જો ચ્યે ખારાબ કામહા એને વ્યબિચારાલ દર્શાવેહે.
એને ચ્યાહાય આગડામાઅને દુકળાં નિંગતા દેખીન બોંબાલતા લાગ્યા કા, “યા મોઠા શેહેરા હારકા બિજાં શેહેર હેયેજ નાંય.”
ચ્યાહાય ચ્યાહા શોક દેખાડાહાટી ટોલપીવોય બુંબુ ટાકી લેદો, એને રોડીન એને શોક કોઇન આખતા લાગ્યા, “હાય! હાય! ઈ મોઠા શેહેર જ્યા લીદે જાહાજાહા બોદા માલિક ચ્યા શેહેરા મિલકાતે લીદે માલદાર બોની ગીયા, એને આમી યામાઅને બોદા તારાત બોદા નાશ ઓઅઇ ગીયા.”