16 ઓહડો સમય યેઅરી જોવે જંગલી જોનાવર એને દોહો રાજા ચ્યે વેશ્યાઆરે ઘૃણા કોઅરી, જ્યેવોય બોઠલી હેય, ચ્યે ચ્યેવોય હમલો કોઅરી, એને ચ્યેલ નાગી કોઅરી, એને ચ્યે માહાં ખાય જાય એને ચ્યેલ આગડામાય બાળી દેઅરી.
યોક આજુ ચિન્હ આકાશામાય દેખાયાં, યોક લાલ રંગા બોજ મોઠો અજગર, જો સૈતાન હેય, ચ્યા હાત ટોલપે આતેં, એને હાંતી ટોલપાહાવોય મુગુટ આતા એને ચ્યા દોહો હિંગે આતેં.
છઠ્ઠા હોરગા દૂતાય ચ્યા વાટકામાઅને ડૉડ મોઠી નોય ફારાતવોય રેડી દેનો, એને ફરાત નોયી પાઆઈ ઉખાય ગીયા, એને યા લીદે દિહી ઉદ્યા એછને રાજા ચ્યાહા સૈનિક લેયને નોય પાર કોઅય હોકે.
એને ચ્યા હાત રાજાબી આખાડતાહા, ચ્યાહામાઅને પાચ તે પેલ્લાજ મોઅઇ ચુકલા હેય, ચ્યાહામાઅને યોક આમી રાજા હેય, એને છેલ્લ્યો આમી લોગુ નાંય યેનલો હેય, બાકી જોવે તો યેઅરી તોવે વોછા સમયાહાટી રાજ્ય કોઅરી.
ચ્યાહાય ચ્યાહા શોક દેખાડાહાટી ટોલપીવોય બુંબુ ટાકી લેદો, એને રોડીન એને શોક કોઇન આખતા લાગ્યા, “હાય! હાય! ઈ મોઠા શેહેર જ્યા લીદે જાહાજાહા બોદા માલિક ચ્યા શેહેરા મિલકાતે લીદે માલદાર બોની ગીયા, એને આમી યામાઅને બોદા તારાત બોદા નાશ ઓઅઇ ગીયા.”
ચ્યાહાટી, અચાનક આબદા યેય પોડી, એટલે બિમારી, શોક, એને દુકાળ ચ્યેવોય આરેજ યેય પોડી, એને આગ ચ્યેલ નાશ કોઅય દી, કાહાકા પ્રભુ પોરમેહેર શક્તિશાળી હેય, એને ચ્યેલ ડૉડ દેઅરી.
યા રાજહા, સૈનિકાહા, મુખ્યાહા, ગોતીવાળા સૈનિકાહા, ગોડા એને ચ્યાહાવોય બોઠલાહા મોઅલા શરીરા માહાં ખાં. એટલે જ્યા ગુલામ હેય, એને જ્યા ગુલામ નાંય હેય, હાના એને મોઠહા બેનહયા.”