17 એને હાતમા હોરગા દૂતાય ચ્યા વાટકામાઅને ડૉડ હાવામાય રેડી દેનો, એને હોરગા દેવાળામાઅને પોરમેહેરા રાજગાદી પાઅને આવાજ વોનાયો, “પુરાં ઓઅય ગીયા!”
જોવે ઈસુય ખાટા ચાખ્યાં, તોવે આખ્યાં, કા “પુરાં ઓઈ ગીયા” એને ટોલપી નોમાવીન મોઅઇ ગીયો.
એને તુમા દુનિયા લોકહા હારકે જીવન જીવતે આતેં, એટલે સૈતાના આગના પાલન કોઅતે આતેં, જો આકાશામાય ખારાબ આત્માહાવોય શાસન કોઅહે, એને આમી પોરમેહેરા આગના નાંય માનનારા લોકહાન ચ્યા તાબામાંય કોઅરાહાટી કોશિશ કોઅહે.
કાહાકા આપહે લોડાય દુનિયા માઅહા આરે નાંય, બાકી આમા પ્રધાના એને ઓદિકાર્યાહા વિરુદ એને અંધકાર શક્ત્યે આરે એને આત્મિક સંસારા સામર્થ્યા વિરુદ લોડી રીયહા.
જોવે હાતમા હોરગા દૂતાય તુતારી વાજાડી, તોવે માયે હોરગામાય ચીંદળા આવાજાહા માય બોંબાલતા વોનાયો, “આમહે પોરમેહેર એને ચ્યા નિવાડલો તારણારો એટલે ખ્રિસ્તાલ બોદી દુનિયાવોય રાજ્ય કોઅના ઓદિકાર હેય, એને તો સાદાન સાદા રાજ્ય કોઅરી.”
તોવે પોરમેહેરા જીં દેવાળા હોરગામાય હેય, તી ખોલવામાય યેના, એને ચ્યા દેવાળામાય કરારકોષા પેટી દેખાયી, પાછે વિજાળના એને ગાજના આવાજ વોનાયા યેનો, દોરતીકંપ ઓઅયો એને મોઠયો ગાર્યો પોડીન પાઆય પોડયો.
તોવે આજુ યોક હોરગા દૂત પોરમેહેરા સંદેશ લેયને હોરગા દેવાળામાઅને બાઆ યેનો, ચ્યાય વાદળાવોય બોઠલો આતો ચ્યા માટડાલ મોઠા આવાજા કોય બોંબલીન આખ્યાં, “દોરત્યેવોઅને પાક પાકી ગીઅલો હેય, એને આમી ચ્યાલ વાડના સમય યેય પોઅચલો હેય, યાહાટી ઓસ્યેકોય વાડણી કોઅના સુરુ કોઓ.”
પાછો યોક હોરગા દૂત હોરગા દેવાળામાઅને નિંગ્યો, એને ચ્યાપાયબી દાઅયેવાળો ઓસ્યો આતો.
પાછે માયે દેવાળામાઅને યોક ચીંદળા આવાજાય હાત હોરગા દૂતહાલ એહેકેન આખતા વોનાયો, “જાં દોરતી લોકહાવોય પોરમેહેરાપાઅને ડૉડ રેડી દા, જો ચ્યા હાત વાટકાહામાય હેય.”
પાછે ચ્યે માન આખ્યાં, યો બોદ્યો વાતો પુર્યો ઓઅય ગીયહો, “આંય અલ્ફા એને ઓમેગા, પેલ્લો એને છેલ્લો હેતાંવ, આંય તોજ હેતાંવ જો સાદામાટે જીવતો હેતાંવ. જીં કાદાં પીહ્યા હેય, ચ્યાલ આંય જીવન દેનારા પાઅયા ઝરા માઅને મોફાત પાઆય પાજહી.