11 યા પેલ્લા તે તોહાટી કામા નાંય આતો, બાકી આમી તો એને મા બેનહયા બોજ કામા હેય.
ચ્યા નોકામ્યા ચાકારાલ બારે આંદારામાય ટાકી દા, જાં રોડના એને જાં દાત કોકડાવના ઓરી.
કાહાકા ઈ એહેકોય આતા જેહેકેન મા પોહો મોઅઇ ગીઅલો આતો, પાછો જીવતો ઓઅય ગીયહો, ઓ ટાકાય ગીઅલો આતો બાકી આમી મિળી ગીયહો એને ચ્યા આનંદ મોનાવા લાગ્યા.”
બાકી આમી આનંદ કોઅરા એને મગન ઓરા જોજે કાહાકા તો ઓ બાહા જેહેકોય મોઅઇ ગીઅલો આતો એને પાછો જીવતો ઓઅય ગીયહો, જો ટાકાય ગીઅલો આતો, બાકી આમી મિળી ગીયહો.’”
તેહેંજ કોઇન, તુમા હોગા જોવે તુમહાન જીં આખલા આતા તીં બોદા તુમહાય પુરાં કોઅયા, તોવે એહેંજ આખજા આમહાય તે માન મીળે ઓહડા કાયજ કોઅયાહાં નાંય, બાકી જીં કામ કોઅના આતા તોલહાંજ કોઅયાહાં.”
બોદે પોરમેહેરા પાઅને દુઉ ઓઅય ગીયહેં, પોરમેહેરાહાટી ચ્યે નોકામ્યે બોની ગીયહેં, કાદા હારેં કામે કોઅનારા નાંય હેય, યોકબી નાંય.
કેવળ માયેપાંય લુક યોખલો રિયો, જોવે તું યેહે તોવે માર્કાલબી હાદી લેતો યેજે, કાહાકા તો મા સેવામાય મોદાત કોઅય હોકહે.
આંય ઉનેસિમુસાહાટી તુલ વિનાંતી કોઅહુ, જો મા પાહા હારકો હેય, જો મા આરે કૈદમાય મા આત્મિક પોહો બોની ગીઅલો હેય.
આંય ઉનેસિમુસાલ બોજ પ્રેમ કોઅતાહાંવ, તેરુંબી આંય તોપાય પાછો દોવાડી રિઅલો હેય.
પવિત્રશાસ્ત્રામાય હાચ્ચાંજ લોખ્યાહાં, કા તુમા પેલ્લા પોરમેહેરા લોક નાંય આતા, બાકી આમી પોરમેહેરા લોક હેતા. પેલ્લા તુમા પોરમેહેરા દયાલ નાંય જાઅતા આતા બાકી આમી તુમા યાલ જાંઅતાહા કાહાકા ચ્યાય પેલ્લેથીજ તુમહાવોય પોતાની દયા દેખાડીહી.