32 બાકી ઈ વાત ચ્યાહાન હોમાજ નાંય પોડી, એને ચ્યા ચ્યાલ પૂછાહાટી બિઈતા આતા.
પાછે, ઈસુ અગ્યાર શિષ્યહાન બી દેખાયો, જોવે ચ્યા ખાં બોઠલા આતા. ઈસુ ચ્યાહાન ખિજવાયો કાહાકા ચ્યા લોકહા સાક્ષ્યે વોય બોરહો નાંય થોવના લેદે બોજ જિદ્દી બોની ગીઅલા, જ્યાહાય ચ્યાલ પાછી જીવી ઉઠનામાઅને દેખલો આતો.
ઈસુવે શિષ્યહાન આખ્યાં, “કાય એહેકેન તુમહાનબી નાંય હોમજાય કા? તુમા નાંય હોમજેત કા, જીં ખાઅના માઅહું ખાહે તી માઅહાન મેલાં નાંય બોનાવી હોકે?
બાકી ઈસુ પાછો વોળીન એને શિષ્યહા એછે એઅયા એને પાછે પિત્તરાલ ખિજવાયો, “ઓ સૈતાન, મા હામ્મેથી દુર ઓઅઇ જો; કાહાકા તો વિચાર પોરમેહેરા એછને નાંય, બાકી માઅહા એછને હેય.”
ડોગાવોય જીં જાયા ચ્યા બારામાય ચ્યાહાય કાદાલુજ નાંય આખ્યાં, બાકી યે વાતે બારામાય વાત કોઅતા આતા કા, “મોઅલામાયને પાછા જીવી ઉઠના યા કાય મોતલાબ ઓરી?”
બાકી શિષ્યાહાન યે વાતો માઅને કોઅહીજ વાત હોમાજ નાંય પોડી એને ઈ વાત ચ્યાહા પાયને ડાકાય રોયી, એને જીં આખ્યાં તી ચ્યાહાન હોમાજ નાંય પોડ્યા.
બાકી જીં વાત ઈસુવાય ચ્યાહાન આખી ચ્યા મતલબ ચ્યે નાંય હુમજી હોક્યે.
તોવે ચ્યાય પવિત્રશાસ્ત્ર હોમજાંહાટી ચ્યાહા મોદાત કોઅયી.
બાકી ઈ વાત ચ્યાહાન હોમાજ નાંય પોડી, એને ચ્યાહાહાટી ઈ વાત ગુપ્ત રોયી, એને તી ચ્યાહાન નાંય હોમજ્યા, તેરુંબી ચ્યાલ ઈ વાત પૂછાહાટી બિઅતા આતા.
ઈસુ શિષ્ય, ઈ વાત પેલ્લા નાંય હોમજ્યા, બાકી પાછે જોવે ઈસુવાલ મહિમા મિળી, તોવે ચ્યાહાન યાદ યેના કા જીં કાય ઈસુઆરે જાયા તી ઠીક એહેકેનુજ આતા જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં.
ઈસુવે ઈ જાઇન કા ચ્યા માયેપાઅને યે વાતહે મોતલાબ પુછા કોઅતાહા, એને ચ્યે ચ્યાહાન આખ્યાં, “માયે તુમહાન આખ્યાં કા ‘વાયજ વાઆ પાછે તુમા માન નાંય એઅહા, એને વાયજ વાઆ પાછે માન પાછા એઅહા યા મોતલાબ તુમા યોકબિજાલ પૂછતાહા કા’?
ઓલહામાય ચ્યા શિષ્ય યેય ગીયા, એને ચ્યા નોવાય પામા લાગ્યા કા તો થેએયે આરે બોલહે, બાકી કાદે નાંય પુછ્યાં, કા “તુલ કાય જોજે?” કા “કાયલા તું ચ્યે આરે બોલતો આતો?”