27 બાકી ઈસુય ચ્યા પાહા આથ દોઓઈન ચ્યાલ ઉબા રાંહાટી મોદાત કોઅયી.
બાકી જોવે ચ્યે લોકહા ટોળાલ બાઆ કાડી દેના, એને ચ્યે ગોઅમે જાયન પોહયે આથ દોઅયો એને તી જીવી ઉઠી.
તોવે ઈસુવે ચ્યેપાય જાયને, ચ્યે આથ દોઇન ચ્યેલ ઉઠાડયા, ચ્યેમાઅને જોરાં તારાતુજ ઉતી ગીયા, એને તી ઈસુ એને ચ્યા શિષ્યહા ગાવાર ચાકરી કોઅતી લાગી.
તોવે ઈસુવાલ દયા યેની એને આથ લાંબો કોઇન ચ્યાલ લાવ્યો એને આખ્યાં, “મા ઇચ્છા હેય તું ચોખ્ખો ઓઅઇ જો, ચોખ્ખો ઓઅઇ જો.”
પોહયે આથ દોઇન ઈસુવે પોહયેલ આખ્યાં, “તાલીતા કુમ” યા મોતલાબ હેય, “ઓ પોહી, આંય તુલ આખહુ, ઉઠ”
ઈસુ આંદળાલ આથ દોઇન ગાવા બાઆ લેય ગીયો, પાછે, ચ્યા ડોળા વોય થુપ લાવ્યાં એને ઈસુવે ચ્યાવોય આથ થોવ્યો એને પુછ્યાં, કા “તુલ કાય દેખહાય?”
તોવે બુત બોંબલીન, એને ચ્યાલ બોજ મોહળીન ચ્યામાઅને નિંગી ગીયો, તો પોહો આલ્યોબી નાંય એને તો મોઅલા હારકો પોડી રિયો, એને બોજ માઅહે આખા લાગ્યેં, કા તો મોઅઇ ગીયોહો.
પાછે, જોવે ઈસુ ચ્યા શિષ્યહાઆરે ગોઅમે યોખલો આતો, તોવે શિષ્યહાય ઈસુલ પુછ્યાં કા, “આમા બુતાલ કાહાનાય કાડી હોક્યા?”
સૈનિકાહા ટુકડયે સુબેદારાય ચ્યા આથ દોઇન, એને ચ્ચાલ આલાગ લેય જાયને પુછ્યાં, “તું માન કાય આખા માગતોહો?”
એને પિત્તરે ચ્યા જમણો આથ દોઇન ચ્યાલ ઉઠાડયો, એને તારાત ચ્યા પાગહામાય એને માંડયેહે માય તાકાત યેની.
ચ્યાય આથ દેયને ચ્યેલ ઉઠાડયા, એને વિસ્વાસી લોકહાન એને વિધવા બાયહેલ હાદિન ચ્યાહાન જીવતી દેખાડી દેની.