24 તારાતુજ પાહા આબહે મોઠેથી આખ્યાં, “માન બોરહો હેય, માન સંદેહ નાંય કોઅરાહાટી તું માન મોદાત કોઓ.”
ઈસુવે પાહા આબહાલ આખ્યાં, “તુમહાન સંદેહ નાંય ઓરા જોજે આંય એહેકેન કોઅઇ હોકતાહાવ જો કાદાં માઅહું માયેવોય બોરહો થોવહે તી બોદાંજ કાય કોઅઇ હોકહે”.
જોવે ઈસુય દેખ્યાકા, આજુબી બોજ ગીરદી ઓઅઇ રિઅલી હેય, તોવે ચ્યા બુતાલ દોમકાડીન આખ્યાં કા, “ઓ બુત, જીં યા પોહાલ બોઅરો બોનાવી રોયહો એને બોલાહાટી રોકી રોયહો, આંય તુલ એહેકેન આગના કોઅતાહાંવ, કા એલામાઅને નિંગી જો, એને પાછો વોળી યેયના નાંય.”
તોવે પ્રેષિતાહાય ઈસુવાલ આખ્યાં, “આમહે બોરહો આજુ મજબુત કોઅરા મોદાત કોઓ.”
એને ચ્યા પાગહાપાય, પાછાડી ઉબી રોયન રોડતી ઈસુ પાગહાલ આહાંવાહાં કોય બીજવી કાડયા, એને ચ્યે ટોલપ્યે કિહહા કોઇન નુંહરા લાગી એને ચ્યા પાગહાલ પાછા-પાછા ચૂમીને ઈસુ પાગહાવોય અત્તાર લાવ્યાં.
પાછે ચ્યે બાયે એછે ફિરીન ઈસુય સિમોનાલ આખ્યાં, “યે બાઈલ તુયે દેખી કા? આંય તો ગોઓ યેનો, તેરુ તુયે પોતાના રીતે નુસાર માન પાગ દોવાં પાઆઈ નાંય દેના, બાકી યે બાયે આહાંવાહાં કોઇન મા પાગ બીજવી દેના, એને ચ્યે કિહીહયાકોય નુંહયા.
પિત્તર તે ચ્યા દર્શના બારામાય વિચાર કોઅતો આતો, તોવે પવિત્ર આત્માય ચ્યાલ આખ્યાં, “એએ, તીન માઅહે તો હોદ કોઇ રીઅલે હેય.
એને આખ્યાં, “ઓ કરનેલીયુસ, તો પ્રાર્થના વોનાય લેદહી એને તો દાન પોરમેહેરે માન્ય કોઅવામાય યેના.
માયે રુદયા કષ્ટ એને દુ:ખા લીદે આહવેં વોવાડી-વોવાડીન તુમહાન ઈ પત્ર લોખ્યાહાં, માયે તુમહાન દુઃખ દાંહાટી ઈ પત્ર નાંય લોખ્યાહાં, બાકી યાહાટી કા તુમા ઈ જાઈ જાં કા આંય તુમહાન કોલહો વોદારે પ્રેમ કોઅતાહાંવ.
કાહાકા તુમહે ઈસુ ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅના લીદે, પોરમેહેરા સદા મોયા ને લીદે તુમહે તારણ જાયલા હેય, ઈ તુમહે પાયને નાંય જાયા, બાકી પોરમેહેરા દાન હેય.
કાહાકા તુમા ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોએ ઓલહાંજ નાંય બાકી ચ્યાહાટી દુઃખબી બોગવે ઓહડી સદા મોયા તુમહાવોય પોરમેહેરાય કોઅલી હેય કાહાકા તુમા ચ્ચાવોય બોરહો કોઅતેહે.
યાહાટી તુમહેહાટી આમા સાદા પ્રાર્થના કોઅજેહે કા આપહે પોરમેહેર તુમહાન તી કામ કોઅના લાયકે બોનાવે, જીં કામ કોઅરાહાટી તુમહાન હાદલા હેય, એને તુમહે બોદી હારી ઇચ્છા એને બોરહાકોય કોઅલે બોદે કામે ચ્યા સામર્થ્યાકોય પુરાં કોઅય દેય.
ઓ વિસ્વાસી બાહાહાય, આમહાન તુમહે લેદે સાદા પોરમેહેરા ધન્યવાદ બોદા સમાયે કોઅરા જોજે, એને એહેકેન કોઅના આમહેહાટી હારાં હેય, કાહાકા ઈસુ ખ્રિસ્તાવોય તુમહે બોરહો બોજ વોદી રિઅલો હેય, એને તુમા યોક બિજાવોય બોજ પ્રેમ કોઅતાહા.
જોવે આંય તુલ છોડીન ગીયો તોવે તું કોલહો રોડાં આતો, ઈ જોવે આંય યાદ કોઅતાહાંવ તોવે આંય તુલ મિળાહાટી બોજ ઇચ્છા કોઅતાહાંવ, જેથી આંય ખુશ ઓઅય જાવ.
તુમા જાંઅતાહા, કા પાછે જોવે ચ્યાય પોતાના આબહા બોરકાત મેળવા વિચાર્યા, તે તી ચ્યાલ નાંય મિળ્યાં, એને રોડીરોડીને ચ્યે બોરકાત માગના કોશિશ કોઅયી તેરુંબી ચ્યાય જીં કોઅયેલ ચ્યાથી મોન બોદાલના મોકો નાંય મિળ્યો.
એને બોરહા કર્તા એને સિદ્ધ કોઅનારા ઈસુવોય દિયાન દા, જ્યાંય ચ્યા આનંદાહાટી જો આગલા ભવિષ્યામાય ચ્યાહાટી નોક્કી કોઅલા આતાં, શરમાના કાય વિચાર નાંય કોઅતા, હુળ્યેખાંબા દુઃખ વેઠયાં એને એહેકેન મોઅઇ ગીયો, એને આમી પોરમેહેરા સિંહાસના જમણી એછે બોઠહો.
ઈસુવાય યે દોરત્યેવોય રોતી સમય ઉચા આવાજામાય બોંબલીન એને રોડતાંજ, પોરમેહેરાલ, જો ચ્યાલ મોરણાથી બોચાવી હોકતો, પ્રાર્થના એને વિનાંતી કોઅયી, એને નમ્ર સમર્પણાલીદે ચ્યા વોનાવામાય યેના.