21 ઈસુવે પોહા આબહાલ એહેકેન પુછ્યાં, ઈ બોદા ચ્યાલ કોવેપાયને ઓઅઇ રીયલા હેય?” ચ્યાય આખ્યાં, વાહનેરેજ હેય.
એને યોક બાઈ આતી ચ્યે બારા વોરહાથી લોય પોડના બિમારી આતી.
“ચ્યા પોહાલ ચ્યા ઈસુવાપાય લેય યેના, એને જોવે બુતે ઈસુલ દેખ્યાં, તોવે બુતે ચ્યા પાહાલ આફળી ટાક્યા એને તો દોરત્યેવોય પોડીન કોથાલતો લાગ્યો તોવે ચ્યા મુયામાઅને ગોંડો નિંગા લાગ્યો.
કોલાદા બુતાય ચ્યાલ આગડામાય એને પાઅયામાય પાડ્યા બાકી ચ્યાલ માઆઇ ટાકાંહાટી કોશિશ કોઅયી, બાકી જોવે તું કાય કોઅઇ હોકે, તે આમહે ઉપે દયા કોઓ એને આમહાન મોદાત કોઓ.
તો કાય ઈ હારાં નાંય હેતા, કા ઈ બાઈ જીં આબ્રાહામા કુળામાઅને હેય, જ્યેલ સૈતાનાય અડાર વોરહા લોગુ બાંદી રાખલી આતી, આરામા દિહી ચ્યેલ બંધનામાઅને છોડવામાય યેહે?”
તાં યોક બાઈય જ્યેં બાર વોરહાથી લોય પોડના બિમારી આતી, એને ચ્યેય ચ્યે બોદી મિલકાત વૈદયાહા પાય ખોરચી કાડયેલ, તેરુંબી ચ્યે બિમારી હારી નાંય જાયેલ.
યોક દિહી જોવે ઈસુ શિષ્યહાઆરે વાટે જાતો આતો, તોવે યોકા જોન્માથી આંદળા માઅહાલ દેખ્યા.
લુસ્ત્રા શેહેરમાય યોક માઅહું આતા, જો પાગા પાંગળ્યો આતો, તો જન્માથીજ લેંગડયો આતો, એને કોવેજ નાંય ચાલલો આતો.
ઓલહામાય લોક યોકા જન્મા પાઅને લેંગડા આતા ચ્યા માઅહાલ લેઈને યેત, ચ્યાલ દિનેરોજ દેવાળા બાઅણા પાય જ્યાલ સુંદાર નાંવા બાઅણા આખતેહે, ચ્યાપાય બોહાડી જાત, કા તો દેવાળે જાનારાહા પાયને બિખ માગે.
કાહાકા જો માટડો ચમત્કારિક રીતે હારો જાયલો આતો, તો ચાળહી વોરહા કોઅતો વોદારી ઉંબારે આતો.
તાં ચ્યાલ એનિયાસ નાંવા લખવા રોગી માઅહું મિળ્યો, જો આઠ વોરહાથી ખાટલે પોડી રોઅલો આતો.