20 “ચ્યા પોહાલ ચ્યા ઈસુવાપાય લેય યેના, એને જોવે બુતે ઈસુલ દેખ્યાં, તોવે બુતે ચ્યા પાહાલ આફળી ટાક્યા એને તો દોરત્યેવોય પોડીન કોથાલતો લાગ્યો તોવે ચ્યા મુયામાઅને ગોંડો નિંગા લાગ્યો.
તોવે બુત ચ્યાલ પાડી ટાકીન, મોઠે બોંબાલતો નિંગી નાઠો.
જોવેબી બુત ચ્યાવોય હમલો કોઅહે તે તો ચ્યાલ તાંજ આફળી દેહે, એને ચ્યા મુયામાઅને ગોંડો કાડહે, એને ચ્યા દાત કોકડાવેહે, એને કઠાણ બોની જાહાય. માયે તો શિષ્યહાન એહેકેન આખ્યાં કા ચ્યામાઅને બુતાલ કાડી ટાકાં, બાકી ચ્યા ચ્યાલ કાડી નાંય હોક્યા.”
ઈ વોનાઈન ઈસુવે જાવાબ દેનો, “ઓ બોરહો નાંય થોવનારા લોકહાય, માન તુમહેહાતે કોલહાલોગુ રા જોજે? એને આંય તુમહે કોલહા વેઠું? ચ્યા પોહાલ માયેપાંય લેય યા.”
ઈસુવે પોહા આબહાલ એહેકેન પુછ્યાં, ઈ બોદા ચ્યાલ કોવેપાયને ઓઅઇ રીયલા હેય?” ચ્યાય આખ્યાં, વાહનેરેજ હેય.
તોવે બુત બોંબલીન, એને ચ્યાલ બોજ મોહળીન ચ્યામાઅને નિંગી ગીયો, તો પોહો આલ્યોબી નાંય એને તો મોઅલા હારકો પોડી રિયો, એને બોજ માઅહે આખા લાગ્યેં, કા તો મોઅઇ ગીયોહો.
તોવે ઈસુવે ચ્યા બુતાલ દોમકાડીન આખ્યાં, ઠાવકોજ રો, એને ચ્યામાઅને બાઆ નિંગી જો, તોવે બુત ચ્યાલ વોચમાય પાડી ટાકીન ચ્યા નુકસાન કોઅયા વોગાર ચ્યામાઅને નિંગી ગીયો.
કાહાકા ઈસુ ચ્યામાઅને ચ્યા બુતાલ નિંગી જાઅના આગના દી રિઅલો આતો, યાહાટી કા બુત ચ્યા માઅહાલ વારે ગેડી તકલીફ દેતો આતો, જોવે લોક ચ્યાલ હાકળે કોઇન એને બેડયો ટાકીન બાંદેત, તેરુંબી તો તોડી ટાકતો આતો, એને બુત ચ્યાલ ઉજાડ જાગામાય તાંગાડતા ફિરતા આતા.
એને એએ યોક બુત ચ્યાલ દોઅહે, એને તો અચાનક ચીચાઈ ઉઠહે પાછે ચ્યાલ આફળી પાડહે, એને ચ્યા મુયામાઅને ગોંડો નિંગહે એને ચ્યાલ બોજ આબદા પાડીન છોડહે.
તો આજુ યેય તોલાહામાય બુતે ચ્યાલ આફળી પાડ્યો બાકી ઈસુવે બુતાલ દોમકાડયો, એને પાહાલ હારો કોઇન ચ્યા આબહાલ પાછો હોંપી દેનો.
તુમા તુમહે આબહો સૈતાનાપાઅને હેતા, એને તુમા તુમહે આબહા ઉસ પુરી કોઅરા માગતાહા, તો તે પેલ્લેથી ખૂની હેય, એને હાચ્ચાયેવોય મજબુત નાંય રોય કાહાકા ચ્યામાય હાચ્ચાં હેયેજ નાંય. જોવે તો ઠોગીન વાત કોઅહે, તોવે તો પોતા મોના વિચાર કોઇન આખહે, કાહાકા તો ઠોગ હેય, એને ઠોગનારાહા આબહો હેય.
સાવચેત ઓઆ, એને જાગતા રા, કાહાકા તુમહે દુશ્માન સૈતાન તુમહે તાપાસ કોઅતો ફિરતો રોહે એટલે તુમહે નાશ કોઅય દેય, રેકનારા સિંહી વાગા હારકો હેય, તો યા હોદમાય રોહે, કા કાલ ફાડી ખાઉં.