35 એને તારાત તી માઅહું વોનાયા લાગ્યા એને જીબ્યે કોઅઇ તકલીફ વોગાર બોલા લાગ્યો.
કા આંદળે દેખતેહે એને લેંગડે ચાલતે ફીરતેહે, કોડળેં હારાં કોઅવામાય યેતહે એને બોઅરે વોનાતેહે, મોઅલે જીવતે ઊઠતેહે એને ગરીબાહાલ હારી ખોબાર આખવામાય યેહે.
તો ઉઠયો, એને તારાત ખાટલા ઉચકીન બોદહા દેખતા ચ્યે ગોઅને જાતો રિયો. બોદહાન બોજ નોવાય લાગી, એને ચ્યા પોરમેહેરા મહિમા આખતા લાગ્યા, “ઓહડા તે આપહાય કાદે દિહે દેખ્યાંજ નાંય.”
એને હોરગા એછે એઇન એને મોઠેથી હાઆ લેદી, ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “એફેતા” મોતલાબ કા “ઉગડી જો.”
એને ઈસુવે લોકહાન આખ્યાં, કા “ઈ કાદાલ નાંય આખના કા માયે કાય કોઅલા હેય” બાકી જોલો વોદારે આખે કા નાંય આખના, તોલા વોદારે ચ્યા બીજહાન આખતા લાગ્યા.