34 એને હોરગા એછે એઇન એને મોઠેથી હાઆ લેદી, ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “એફેતા” મોતલાબ કા “ઉગડી જો.”
તોવે ઈસુવાલ દયા યેની એને આથ લાંબો કોઇન ચ્યાલ લાવ્યો એને આખ્યાં, “મા ઇચ્છા હેય તું ચોખ્ખો ઓઅઇ જો, ચોખ્ખો ઓઅઇ જો.”
તીન વાગે લગભગ, ઈસુવે મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં કા, “એલોઈ, એલોઈ, લમા શબકથની?” એટલે, “ઓ મા પોરમેહેર, ઓ મા પોરમેહેર, તુયે માન કાહા છોડી દેનોહો?”
પોહયે આથ દોઇન ઈસુવે પોહયેલ આખ્યાં, “તાલીતા કુમ” યા મોતલાબ હેય, “ઓ પોહી, આંય તુલ આખહુ, ઉઠ”
તોવે ઈસુય પાચ બાખે એને બેન માછલ્યો લેદ્યો, એને હોરગા એછે એઇન પોરમેહેરા આભાર માન્યા, એને બાખે મૂડી-મુડીન લોકહાન દાંહાટી શિષ્યહાન દેન્યો એને બેન માછલ્યો બી બોદહાન વાટી દેન્યો.
એને તારાત તી માઅહું વોનાયા લાગ્યા એને જીબ્યે કોઅઇ તકલીફ વોગાર બોલા લાગ્યો.
બાકી ઈસુવે મોઠે હાઆ ટાકીન આખ્યાં, “યે પેડયે લોક કાહા મોઠે ચમત્કાર માગતાહા? હાચ્ચાંજ આખહુ યે પેડયેલ મોઠે ચિન્હ કાદે દિહી નાંય દેવાયી.”
તોવે ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “તું માયેવોય બોરહો કોઅતોહો યાહાટી આંય તો બોચાવ કોઅતાહાંવ.”
જોવે તો યેરૂસાલેમ શેહેરા જાગે યેનો તોવે ચ્યા શેહેરાલ દેખીન ચ્યાહાટી રોડયો
તોવે ઈસુય પાહાય જાયને મુરદાં ખાટલાલ આથ લાવ્યો, એને ખાંદિયા ઉબા રોય ગીયા તોવે ચ્યે આખ્યાં, “ઓ જુવાન, આંય તુલ આખહુ, ઉઠ!”
જોવે ઈસુવે ચ્યેલ એને ચ્યે આરે યેનલા યહૂદી લોકહાનબી રોડતા દેખ્યા તોવે ચ્યે હુંઅકા ટાક્યા, બોજ નિરાશ ઓઈ ગીયો.
ઈસુ રોડયો.
ઈસુ બોજ નિરાશ ઓઇન માહાણા પાય યેનો, તાં યોક ગોડદો આતો એને મોઠો દોગાડ ચ્યા બોગારા આલુડ કોઅલો આતો.
તોવે ચ્યાહાય દોગાડાલ ફેડી લેદો, પાછે ઈસુવે ઉચે નોજાર કોઇન આખ્યાં, “ઓ આબા આંય તો આભાર માનતાહુ કાહાકા તુયે મા વોનાય લેદા.
એહેકેન આખીન બોંબલ્યો, “ઓ લાજરસ બાઆ નિંગી યે.”
ઈસુવે ઈ આખ્યાં પાછે આકાશા એછે એઇન આખ્યાં, “ઓ આબા, તો સમય યેય ગીયહો, કા તું પોહા મહિમા કોઓ, કા પોહોબી તો મહિમા કોએ.
પિત્તરે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ એનિયાસ! ઈસુ ખ્રિસ્ત તુલ હારો કોઅહે, ઉઠ, તો પાથારી લેય લે” તોવે તો તારાત ઉઠીન ઉબો રિયો.
તોવે પિત્તરે બોદહાલ બાઆ કાડી દેના, એને માંડયે પોડીન પ્રાર્થના કોઅયી, એને કુડયે એછે એઇન આખ્યાં, “ઓ તબીથા, ઉઠ” તોવે ચ્યેય ચ્યે ડોળા ઉગડાવ્યા, એને પિત્તરાલ દેખીન ઉઠી બોઠી.
આમહે મહાયાજક, જો ઈસુ ખ્રિસ્ત હેય, તો આમહે બોદી કમજોરયેમાય મોદાત કોઅહે, કાહાકા ચ્યાય આપહે હારકા બોદ્યેજ જાત્યે પરીક્ષાયે સામનો કોઅયો બાકી તેરુંબી કાય પાપ નાંય કોઅયા.