37 બાકી ઈસુવે શિષ્યહાન આખ્યાં, “તુમા એલહાન ખાઅના દિયા” તોવે ચ્યાહાય ચ્યાલ આખ્યાં, “કાય, આમા જાયન હોવ દિનારાહા (૧ દીનાર યોક ચાંદ્યે સિક્કો એટલે યોકા દિહા કાંબારાં ઓઅહે) બાખે લેઈને ખાવાડજે કા?”
બાકી ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “ચ્યાહા જાઅના જરુર નાંય હેય, તુમાંજ ચ્યાહાન ખાઅના દિયા,”
“બાકી જોવે તો ચાકાર બાઆ ગીયો, તોવે ચ્યા હાંગાત્યા ચાકાર માઅને યોક બિજો ચાકાર મિળ્યો તો ચ્યા (૧૦૦ દીનાર) હોવ દિહાહા મોજર્યે પોયહા કોર્જદાર આતો, તોવે ચ્યે ચ્યાલ ગોગ્યેમાય દોઇન આખ્યાં, ‘જીં કાય તોપાય કોરજાં હેય ચ્યાલ તું ચુકાડી દે.’”
લોકહાન જાં દે કા ચોમખી ગાવહામાય એને ફોળ્યે-ફોળ્યેહે માય જાયન ખાઅના વેચાતાં લેય યેય હોકે.”
ઈસુવે શિષ્યહાન પુછ્યાં, “તુમહેપાય કોલ્યો બાખ્યો હેત્યો એરા જાયા?” ચ્યાહાય ખોબાર કાડીન આખ્યાં, “પાચ બાખે એને બેન માછલ્યો.”
ઈસુય ઓ દાખલો દેનો, “યોકા દોણ્યા બેન કર્જદાર આતા યોકા પાય પાચહોવ (૫ હોવ દીનાર એટલે ૫૦૦ દિહાહા કામાણી ઓઅહે) એને બિજા પાય પોચહા દીનાર આતા.
બાકી ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “તુમા ચ્યાહાન ખાઅના દા” ચ્યાહાય આખ્યાં, આમહાપાય પાચ બાખે એને બેન માછલાહા સિવાય બિજા કાયજ નાંય હેય; બાકી હાં, જો આમા જાયન બોદા લોકહાહાટી ખાઅના વેચાતાં લેય યેજે, તોવે ઓઈ હોકહે.