35 આજુ ઈસુ ચ્યેલ આખીજ રિયહો તોવે સોબાયે ઠિકાણા આગેવાના ગાઆ એછને બિજા લોકહાય યેયન યાઈરાલ આખ્યાં, “ગુરૂવાલ આબદા મા દેહે, કાહાકા તો પોહી મોઅઇ ગિઇ.”
ઈસુવે ઈ જાઇન આખ્યાં, “તુમા બાયેલ કાય કોઅરા ખીજવાતાહા? ચ્યે તે મા હાટી હારાં કામ કોઅયા.
ચ્યે આખ્યાં શેહેરામાય ફલાણા પાય જાયા એને ચ્યાલ આખી દેજા કા ગુરુ આખહે કા, મા દિહી પાહાય યેય પોઅચ્યોહો, તો ગોઆમાય આંય મા શિષ્યહાઆરે પાસ્કા સણા જેવાણ કોઅહી.
તો ચ્યાહાન ઈ વાત આખહે, તોવે યાઈર નાંવા સોબાયે ઠિકાણા આગેવાનાહા માઅને યોક યેનો એને ઈસુવા પાગે પોડયો. એને યાઈર બોજ રાવ્યો કોઅતો લાગ્યો, “મા વાહની પોહી આમી મોઓઈ ગીયહી, બાકી તું યેઇન ચ્યેલ આથ લાવહે, તોવે તીં જીવતી ઓઅઇ જાય”
એને જેહોકોય ઈસુ એને ચ્યા શિષ્ય તાંઅરે નિંગા તિયાર ઓઅઇ ગીયા, તોવે યોક માઅહું દાંહદીન ઈસુવાપાય યેના, એને ચ્યા આગલા પાગે પોડીન ચ્યાલ પુછ્યાં કા, “ઓ ગુરુ, કાય કામ કોઉ કા પોરમેહેર માન અનંતજીવન દેય?”
તોવે યાઈર નાંવા સોબાયે ઠિકાણા આગેવાનાહા માઅને યોક યેનો એને તો યેઇન ઈસુવા પાગે પોડયો.
ઈસુ ચ્યેલ આખીજ રિઅલો આતો, તોવે સોબાયે ઠિકાણા આગેવાના ગોઆ એહેરે બિજા લોકહાય યેયન યાઈરાલ આખ્યાં, “તો પોહી મોઅઇ ગિઇ, ગુરૂવાલ આબદા મા દેહે.”
તોવે માર્થાયે ઈસુવાલ આખ્યાં, “પ્રભુ તુલ ઈહીં રા જોજતાં, તોવે મા બાહા નાંય મોઅતો.
ઈસુવે ચ્યેલ આખ્યાં, “આંય તો હેતાંવ જો મોઅલા માઅને પાછો જીવતો ઉઠયહો, જો કાદો માયેવોય બોરહો કોઅહે તો મોઅઇબી જાય, તેરુંબી જીવી.
ઈ વાત આખીન તી જાતી રોયી એને ચ્યે બોઅહી મરિયમેલ ઠાવકાજ હાદિન આખ્યાં, “ગુરુ ઈહીંજ હેય, એને તુલ હાદહે.”
જોવે મરિયમ જાં ઈસુ આતો તાં જાય પોઅચી તોવે ચ્યાલ દેખતાજ તી ચ્યાલ પાગે પોડી એને ચ્યે આખ્યાં, “પ્રભુ તું ઈહીં રોતો તોવે મા બાહા નાંય મોઅતો.”
ઈસુય આખ્યાં, “દોગાડ ફેડી ટાકાં” મોઅલા માઅહા બોઅહી માર્થા ચ્યાલ આખા લાગી, “પ્રભુ, આમી ગાંદાતા ઓરી, કાહાકા ચ્યાલ મોઈન ચાર દિહી ઓઈ ગીઅલા હેય.”
“આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ કા, ઓહડો સમય યી રોયહો, બાકી યેય ગીયહો, જોલે મોઅલે માઅહે પોરમેહેરા પોહા આવાજ વોનાઈ, એને જ્યેં વોનાઈ ચ્યે જીવતે ઓઈ જાય.