24 તોવે ઈસુ ચ્યાઆરે ચાલ પોડયો, એને ચ્યા પાહલા બોજ મોઠો ટોળો ચાલતો આતો, એને ચ્યા ચોમખી બોજ ગીરદી કોએત આતેં.
ઈસુ ગોઓ ગીયો એને પાછી લોકહા બોજ ગીરદી જાયી, કા તો એને ચ્યા શિષ્ય ખાઅનાબી નાંય ખાય હોક્યા.
એને યાઈર બોજ રાવ્યો કોઅતો લાગ્યો, “મા વાહની પોહી મોરાં તિયારી હેય તું મા ગોઓ યે એને ચ્યેલ આથ લાવી દે, તોવે ચ્યે બોચાવ ઓઅઇ જાય એને તી જીવતી રોય.”
એને યોક બાઈ આતી ચ્યે બારા વોરહાથી લોય પોડના બિમારી આતી.
ઈસુવા શિષ્યહાય ચ્યાલ આખ્યાં કા, “તું એઅતોહોકા ચોમખીને માઅહે ગીરદી તુલ બિચડેહે એને પોડાપોડી કોઅતેહે, તેરુ પૂછતોહો કા માન કુંયે આથ લાવ્યો?”
જોવે લોકહા મોઠી ગીરદી બેગી ઓઅતી જાતી આતી તોવે તો ચ્યાહાન આખતો લાગ્યો, “યે પીડી લોક ખારાબ હેય, ચ્યે ચિન્હ હોદતેહેં, બાકી યોના ભવિષ્યવક્તા ચિન્હ છોડીન બીજી કાય ચિન્હ નાંય દેવાય.
જોવે હજારો લોક ટોળો વોળીન ઈસુવાપાય યેને, ઓલે બોદે કા યોકબિજાલ બીચડી દેત, તોવે ઈસુ પેલ્લા ચ્યા શિષ્યહાન આખતો લાગ્યો, “પોરૂષી લોકહા ડોંગ્યા હારકા ખમીરથી હાચવીન રોજા.
તો ઈસુ કોહડો હેય તી એરા માગતો આતો, બાકી ઈસુઆરે લોકહા બોજ મોઠો ટોળો આતો ચ્યા લીદે તો ચ્યાલ નાંય એઇ હોક્યો, કાહાકા તો વાય નિચો માટડો આતો.
ઈસુ ચ્યાહાઆરે-આરે ગીયો, જોવે ચ્યા ગોઆપાય યેના, તોવે જોમાદારાય ચ્યાલ કોલહાક હાંગાત્યાકોય આખી દોવાડયા, ઓ પ્રભુ, તું આબદા મા કોઅહે, આંય યા લાયકે નાંય હેય, કા તુમા ગોઅમે યેય.
કાહાકા ચ્યા બાર વોરહા યોખલી પોહી આતી, એને તી મોઅઇ જાયના અણ્યેવોય આતી, જોવે ઈસુ જાય રિઅલો આતો, તોવે લોક ચ્યા આગલા ગીરદી કોએત આતેં.
યાહાટી ઈસુય આખ્યાં, “માન કુંયે આથ લાવ્યો?” તોવે બોદે નાકારા લાગ્યેં, તોવે પિત્તર એને ચ્યા શિષ્યહાય આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, તુલ તે લોકહા ગીરદી બિચડેહે એને પોડાપોડી કોઅતેહે.”
પોરમેહેરે કેહેકેન નાજરેત ગાવા ઈસુલ પવિત્ર આત્માકોય એને સામર્થ્યાકોય અભિષેક કોઅયો, તો હારેં કામે કોઅતો એને ચ્યા બોદા લોકહાન જ્યા સૈતાનાકોય પીડાલા આતા, ચ્યાહાન હારાં કોઅતો ફિર્યો, કાહાકા પોરમેહેર ચ્યાઆરે આતો.