1 વાયજ દિહાહા પાછે ઈસુ પાછો ફિરીન કાપરનાહુમ ગાવામાય યેનો એને તાઅને લોકહાન ઓહડી ખોબાર જાયી, કા ઈસુ પાછો ફિરીન ગાવામાય યેનલો હેય.
એને તો નાજરેત ગાવાલ છોડીન તો કાપરનાહુમ ગાવામાય જો દોરિયા મેરાવોય જબુલુન એને નાફતાલી ભાગામાય જાયને રા લાગ્યો.
પાછો ઈસુ ઉડીમાય બોહીન દોરિયો પાર કોઇન પોતાના ગાવામાય યેનો.
બાકી તો જાયન ઈ વાત આખા એને ફેલાવાં લાગ્યો, કા ઈસુવે માન હારો કોઅયો ઓલા હુદુ કા ઈસુ કોઅહાબી ગાવામાય ખુલી રીતે નાંય જાય હોક્યો, બાકી બારેજ એકાંત જાગામાય રિયો, તેરુંબી ચોમખીને માઅહે ચ્યાપાય યેતે આતેં.
તોવે બોજ લોક ટોળો જાયા એને યા લીદે ઓલે બોદે કા તી ગુઉ લોકહાકોય બોરાય ગીયા, ઓલે લોગુ કા બાઆપુર ને જાગો બી લોકહાકોય બોરાય ગીઅલો આતો. ઈસુ ચ્યા લોકહાન પોરમેહેરા હારી ખોબાર આખતો આતો.
ઈસુ ગોઓ ગીયો એને પાછી લોકહા બોજ ગીરદી જાયી, કા તો એને ચ્યા શિષ્ય ખાઅનાબી નાંય ખાય હોક્યા.
પાછે તો ટોળાલ છોડીન ગોઅમે યેનો, તોવે ચ્યા શિષ્યહાય ચ્યાય જીં કાય દાખલા દેયને આખ્યેલ ચ્યા મોતલાબ પુછ્યાં.
ચ્યા પાછે ઈસુ એને ચ્યા શિષ્ય તાંઅરે જાતા રિયા, એને પાછે સુર એને સિદોન નાંવા શેહેરા આજુ-બાજુ વિસ્તારામાય ગીયા, તાં યોક ગોઅમે ગીયા એને ચ્યા ઇચ્છા આતી કા કાદાલ ખોબાર નાંય પોડે કા તો તાં રિઅલો હેય. બાકી લોકહાન તારાત ખોબાર પોડી કા તો તાં હેય.
પાછે, જોવે ઈસુ ચ્યા શિષ્યહાઆરે ગોઅમે યોખલો આતો, તોવે શિષ્યહાય ઈસુલ પુછ્યાં કા, “આમા બુતાલ કાહાનાય કાડી હોક્યા?”
ચ્યે ચ્યાહાન આખ્યાં, હાચ્ચાં “તુમા માન એહેકોય આખલા, કા ઓ ડાકટાર, તું પોતાલ હારો કોઓ! કાપરનાહુમ ગાવામાય ઓલા બોદા કોઅયા આમા વોનાજે, તી તું ઈહીં આપહે ગાવામાય કોઓ.”
એને એરા, કોલહાક લોક યોક લખવાવાળા માઅહું આતા, ચ્યાલ ખાટલાવોય હુવાડીન લેય યેના, એને ચ્યા ચ્યાલ ઈસુ આતો ચ્યા ગોઅમે ઈસુ હોમ્મે લેય જાંહાટી યુક્તિ કોઅતા આતા.
જોવે તો ઈ વોનાયોકા ઈસુ યહૂદા વિસ્તાર માઅને ગાલીલ ભાગામાય યેય ગીયહો તોવે તો ચ્યાપાય ગીયો એને ચ્યાલ વિનાંતી કોઅયી કા, યેયન મા પાહાલ હારો કોઓ, કાહાકા તો મોરાં તિયારી હેય.
જોવે ગોંગારના આવાજ ઓઅયો, તોવે ગીરદી ઓઈ ગીયી એને લોક ગાબરાય ગીયા, કાહાકા બોદા આપહે-આપહે ભાષામાય બોલતા વોનાય રીઅલા આતા.