8 એહેકેન વોનાયો પાછે, ચ્યો કોબારેઈહીને બાઆ નિંગ્યો એને દાંહાદી ગીયો, કાહાકા હેરાણા લીદે ચ્યો કાપત્યો આત્યો એને વાટેમાય, ચ્યેહેય કાદાલ કાય આખ્યાં નાંય, કાહાકા ચ્યો બિઇ ગીઅલ્યો.
ચ્યો બીઈન મોઠા આનંદા હાતે કોબારથી જલદીથી જાયને ચ્યા શિષ્યહાન ખોબાર દાંહાટી દાંહાદી ગીયો.
જોવે ઈસુવે હિકાડના બંદ કોઅયા, તોવે એહેકેન જાયા કા ચ્યા હિકાડના બારામાય લોકહાન નોવાય લાગી.
આમી તુમા જાયા, એને પિત્તર એને ઈસુવા બિજા શિષ્યહાન જાયને એહેકેન આખા કા, ઈસુ જીવતો હેય, તો ગાલીલ ભાગામાય જાય રીયલો હેય, એને તુમા બોદહાલ બી તાં જાં પોડી, તુમા ચ્યાલ તાં એઅહા, જેહેકોય ચ્યાય મોઅરા પેલ્લા તુમહાન આખલા આતા.”
રવિવારા ઉજાળાં ઓઅતાંજ ઈસુ મોઅલા માઅને જીવી ઉઠયો પાછે, બોદહા પેલ્લા જ્યેં બાયેલ દેખાયો, તી મગદલા ગાવામાય રોનારી મરિયમ આતી, જયેમાઅને ઈસુય હાંત બુતડે કાડલે.
યાહાટી નાંય પાકીટ માય પોયહા, નાંય ઠેલી, નાંય વાઅણે લેઅના, એને વાટેમાય કાદાલ સલામ નાંય આખના.
બાકી ચ્યા ગાબરાય ગીયા એને બિઇ ગીયા, એને હોમજ્યા કા આમા યોકતા આત્માલ એઇ રીયહા.