37 તોવે ઈસુવે મોઠેરે બોંબલ્યો એને મોઅઇ ગીયો.
તોવે ઈસુ મોઠેરે બોંબલ્યો એને મોઅઇ ગીયો.
એને ચ્યા માઅહા માઅને યોક માઅહું દાંહાદી ગીયા, યોક પોંચ લેદો, એને ચ્યાલ ખાટામાય બુડવી દેના, એને વાતડયે લાકડયેઉપે બાંદિન ચ્યાલ ચુહૂરાં દેની, એને આખ્યાં, “ઉબા રિયા એને કાયજ મા કોઅહા, એલીયા ચ્યાલ હુળીખાંબાવોય ઉતાડાં યેહે કા નાંય.”
એને ઈસુ મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં, ઓ આબા, તો આથામાય મા જીવ આંય હોઅપી દેતહાવ” એહેકોય આખીન મોઅઇ ગીયો.
જોવે ઈસુય ખાટા ચાખ્યાં, તોવે આખ્યાં, કા “પુરાં ઓઈ ગીયા” એને ટોલપી નોમાવીન મોઅઇ ગીયો.
ઈસુવાય યે દોરત્યેવોય રોતી સમય ઉચા આવાજામાય બોંબલીન એને રોડતાંજ, પોરમેહેરાલ, જો ચ્યાલ મોરણાથી બોચાવી હોકતો, પ્રાર્થના એને વિનાંતી કોઅયી, એને નમ્ર સમર્પણાલીદે ચ્યા વોનાવામાય યેના.
