34 તીન વાગે લગભગ, ઈસુવે મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં કા, “એલોઈ, એલોઈ, લમા શબકથની?” એટલે, “ઓ મા પોરમેહેર, ઓ મા પોરમેહેર, તુયે માન કાહા છોડી દેનોહો?”
બોપરેહે પાછે બોદા દેશામાય આંદારાં ઓઅઇ ગીયા, એને તીં તીન વાગ્યા લોગુ રિયા.
તીન વાગે લગભગ, ઈસુવે મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં કા, “એલોઈ, એલોઈ, લમા શબકથની?” એટલે, “ઓ મા પોરમેહેર, ઓ મા પોરમેહેર, તુયે માન કાહા છોડી દેનોહો?”
ચ્યે સમયે હાકાળેહે નોઉં વાજલે આતેં જોવે ઈસુવાલ હુળીખાંબાવોય ચોડવી દેનેલ.
ચ્યા લોકહામાઅને કાંયક લોક જ્યા તાં ઉબા આતા, ચ્યા વોનાયા બાકી જુઠી રીતે હોમજ્યા એને યોકાબીજાલ આખ્યાં, “વોનાયા, તો ભવિષ્યવક્તા એલીયાલ હોરગામાઅને પોતે મોદાત કોઅરાહાટી હાદી રિઅલો હેય.”
એને લગભગ બોપરેહે પાછે બોદા દેશામાય આંદારાં ઓઅઇ ગીયા, એને તીં તીન વાગ્યા લોગુ રિયા.
એને ઈસુ મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં, ઓ આબા, તો આથામાય મા જીવ આંય હોઅપી દેતહાવ” એહેકોય આખીન મોઅઇ ગીયો.
યોક દિહી તીન વાગ્યા સમયે દર્શનામાય ચોખ્ખેરીતે દેખ્યાં કા પોરમેહેરા યોક હોરગા દૂત ચ્યા પાહાય યેયન આખ્યાં, “ઓ કરનેલીયુસ.”
ઈસુવાય યે દોરત્યેવોય રોતી સમય ઉચા આવાજામાય બોંબલીન એને રોડતાંજ, પોરમેહેરાલ, જો ચ્યાલ મોરણાથી બોચાવી હોકતો, પ્રાર્થના એને વિનાંતી કોઅયી, એને નમ્ર સમર્પણાલીદે ચ્યા વોનાવામાય યેના.