19 ચ્યા પાછી ટોલપાવોય વાતડયે લાકડયે કોઅઈન ઠોકેત, એને ચ્યા અપમાન કોઅરાહાટી ચ્યા ઉપે થુપ્યાં, એને ચ્યા ચ્યાલ માન દાંહાટી પાગે પોડતા આતા.
એને ચ્યા ઉપે થુપ્યાં, એને લાકડી લેઈને ચ્યાલ ઠોકતા લાગ્યા.
ચ્યા લોક મા મશ્કરી કોઅરી, મા ઉપે થૂપી, માન ચાપકાહાકોય માર ઠોકી એને માન માઆઇ ટાકી એને તીજે દિહી પાછો જીવતો ઓઅઇ જાહીં.”
તોવે કાદે ચ્યા મુંયા ઉપે થુપ્યાં, એને ચ્યા મુંય ડાકીન ઠોકાં લાગ્યા, એને એહેકેન આખીન ચ્યા મશ્કરી કોઅયી, “જોવે તું યોક ભવિષ્યવક્તો હેય તે આમહાન આખ કા તુલ કુંયે ઠોક્યાં” એને ચાકારાહાય ચ્યાલ દોઇન થાપડાહાકોંય ઠોક્યાં.
એને એહેકેન આખીન ચ્યા ચ્યાલ સલામ કોઆ લાગ્યા કા, “ઓ યહૂદીયાહા રાજા, સલામ.”
જોવે ચ્યાહાય ચ્યા મશ્કરી પુરી કોઅયા પાછે, ચ્યા ઉપને ચ્યાહાય ડોગલાં કાડી લેદા એને ચ્યાજ ફાડકે ચ્યાલ પોવાડયે; એને પાછે ચ્યાલ હુળીખાંબાવોય ચોડવાહાટી શેહેરા બાઆ લેય ગીયા.
ઈસુવે શિષ્યહાન આખ્યાં કા, ઈ હાચ્ચાંજ હેય કા પોરમેહેરાય “એલીયાલ દોવાડના વાયદો કોઅલો આતો કા તો બોદા કાય હુદરાવાહાટી પેલ્લો યેય જાય, બાકી માન માઅહા પોહા બારામાય એહેકેન કાહા લોખલાં હેય, કા તો બોજ દુઃખ ઉઠાવી, એને નોકામ્યો ગોણવામાય યી?
જ્યા માઅહાય ઈસુલ દોઅલો આતો, ચ્યે ચ્યા મશ્કરી કોઇન ઠોકાં લાગ્યા,
બાકી હેરોદ રાજાય ચ્યા સિપાડાહા આરે ઈસુવા અપમાન કોઇન મશ્કરી કોઅયી, એને નિંદા કોઅયી, ચ્યાલ યોક રાજા ફાડકા પોવાડયા એને પાછો પિલાત રાજાપાય દોવાડયો.
સિપાડાબી ચ્યા મશ્કરી કોઅતા ચ્યાપાય યેયન ચ્યાલ ખાટા પાજેત.
બાકી પોરમેહેરાય એલીયાલ આખ્યાં, “માયે પોતાનાહાટી હાંત ઓજાર લોકહાન બોચાવી થોવ્યહા, જ્યાહાય જુઠા બાલ દેવતા ભક્તિ નાંય કોઅયી.”
કા જ્યેં હોરગામાય એને દોરતીવોય એને અધોલોકમાય હેય ચ્યે બોદે ઈસુ નાવાકોય ભક્તિ કોઅરાહાટી માંડયે પોડે.
યાહાટી, યા આપા યહૂદી નિયમાહાલ છોડીન ઈસુવોય બોરહો કોઅતા, એને ચ્યા હાતે નિંદા ઉઠાવાહાટી ચ્યાપાય જાતા.