68 બાકી તો નાંય માન્યો એને ચ્યે આખ્યાં, “તું કાય આખતીહી તીં આંય જાંઉ નાંય એને હોમજુ બી નાંય” પાછો તો દરવાજા બાઆ ગીયો ઓલહામાય કુકાડ વાહાયો.
પિત્તર દુઉ લોગુ ચ્યા પાહલા-પાહલા મહાયાજકા બાઆપુર લોગુ ગીયો, એને રાખવાળ્યાહા આરે આગડા પાય તાપાયા બોઠો.
તી ચાકરાણી પાછી ચ્યાલ એઇન, તાં ઉબા રીયલાહાન આખતી લાગી કા, “ઓ હોગો ઈસુ શિષ્યહા માઅનો યોક શિષ્ય હેય.”
બાકી તો પાછો નાંય માનતો લાગ્યો, એને વોછયેજ વાઆયેમાય પાહાય ઉબા રીઅલા માઅહાય પિત્તરાલ આખ્યાં, “કાહાકા જેહેકોય તું બોલી રિઅલો હેય ચ્યાથી ખોબાર પોડહે કા તું ગાલીલ ભાગા માઅહું હેતો, યાહાટી ઈ નોક્કી હેય કા તુંબી ઈસુવા શિષ્યહા માઅને યોક હેતો.”
તોવે ચ્યેજ ગેડયે કુકાડ બીજાદા વાહાયો એને પિત્તરાલ ઈસુવા આખલી વાત યાદ યેની, “કુકાડ બેનદા વાહાયી ચ્યા પેલ્લા તું માન તીનદા નાકાર કોઅઇ દેહે કા તું માન નાંય વોળખે” એને તોવે પિત્તર ચ્યા પોતે દુ:ખાલ તાબામાંય નાંય કોઅઇ હોક્યો એને તો હુંઅકા ટાકીન રોડાં લાગ્યો.