35 પાછો ઈસુ વાહાયોક દુઉ ગીયો એને મેંડયે પોડયો એને પોતે ચેહેરો દોરત્યેવોય ટેકાડી દેનો એને પોરમેહેરાલ પ્રાર્થના કોઅયી, જોવે તો યોજનામાય શક્ય ઓરીતે માન યા દુઃખામાઅને બોચાડ જીં માયેવોય યેનારાં હેય,
પાછો ઈસુ વાહાયોક દુઉ ગીયો એને મેંડયે પોડયો એને પોતે ચેહેરો દોરત્યેવોય ટેકાડી દેનો એને પ્રાર્થના કોઅરા લાગ્યો, “ઓ પિતા, નોકીજ બોની હોકેત યા દુઃખા પિયાલો માથી દુઉ ઓઅઇ જાય, તેરુંબી જેહેકોય આંય વિચારતાહાવ તેહેકેન નાંય, બાકી જેહેકોય તું વિચારતો તેહેકોયનુજ ઓએ.”
પાછા શિષ્યહાપાય યેયન ચ્યે ચ્યાહાન આખ્યાં, આજુબી તુમા હુતલાજ રા એને આરામ કોઅતાજ રા, ઓલહાંજ આમી, “એઆ આમી મા સમય યેય ગીઅલો હેય માન, માઅહા પોહાલ પાપી લોકહા આથામાય દેય દી.
પાછો તીજેદા યેઇન ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, આજુબી તુમા હુતલાજ રા એને આરામ કોઅતાજ રા, બાસ આમી બો ઓઅઇ ગીયા, “એઆ આમી મા સમય યેય ગીઅલો હેય માન માઅહા પોહાલ પાપી લોકહા આથામાય દેય દી.
એને ચ્યાહા પાહને વાહાયોક દુર જાયને, તો માંડયે પોડીન પ્રાર્થના કોઅરા લાગ્યો.
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, તો સમય યેય ગીઅલો હેય, કા માન માઅહા પોહા મહિમા ઓએ.
ઈસુવાય યે દોરત્યેવોય રોતી સમય ઉચા આવાજામાય બોંબલીન એને રોડતાંજ, પોરમેહેરાલ, જો ચ્યાલ મોરણાથી બોચાવી હોકતો, પ્રાર્થના એને વિનાંતી કોઅયી, એને નમ્ર સમર્પણાલીદે ચ્યા વોનાવામાય યેના.
એને ચાર પ્રાણ્યાહાય “આમેન” આખ્યાં, એને વડીલ નમી ગીયા એને ચ્યાહાય ભક્તિ કોઅયી.