34 એને ચ્યે શિષ્યહાન આખ્યાં, “મા જીવ બોજ દુઃખી હેય, ઓહડા લાગહે કા મા જીવ નિંગી જાય: તુમા ઈહીં રિયા એને જાગતા રોજા.”
તોવે ચ્યે શિષ્યહાન આખ્યાં, “મા જીવ બોજ દુઃખી હેય, ઓહડા લાગહે કા મા જીવ નિંગી જાય: તુમા ઈહીં રિયા એને જાગતા રોજા.”
આમી મા મોન દુ:ખી ઓઅઇ ગીયા એને આંય કાય આખું? કા, “ઓ આબા, માન યે પીડા સોમયામાઅને બોચાવ?” એહેકેન નાંય, બાકી આંય યા દુનિયામાય ચ્યા હાટીજ યેનહો કા દુઃખ બોગવું.
બોદયે વાતહે છેવાટ તારાત ઓઅનારો હેય, યાહાટી સંયમ ઓઇન પ્રાર્થનાયેહાટી જાગતા રા.
સાવચેત ઓઆ, એને જાગતા રા, કાહાકા તુમહે દુશ્માન સૈતાન તુમહે તાપાસ કોઅતો ફિરતો રોહે એટલે તુમહે નાશ કોઅય દેય, રેકનારા સિંહી વાગા હારકો હેય, તો યા હોદમાય રોહે, કા કાલ ફાડી ખાઉં.